Deelgeschil. Aanrijding tussen een voetganger en een automobilist op een zebrapad. De kantonrechter stelt voorop dat alleen een deelgeschil kan worden gestart als sprake is van schade door dood of letsel. Tussen partijen is in geschil of hier sprake van is. De kantonrechter acht, anders dan Univé, de voetganger ontvankelijk in zijn verzoek. Dat de voetganger een vorm van letselschade als gevolg van de aanrijding heeft opgelopen, heeft hij – weliswaar op zeer summiere wijze – voldoende aannemelijk gemaakt. Alleen al het onbetwiste feit dat hij na de aanrijding door ambulancemedewerkers is onderzocht en is meegenomen naar het ziekenhuis wijst hierop. Hiermee is voldaan aan de in dit deelgeschil geldende ondergrens voor ontvankelijkheid. Uit de verschillende getuigenverklaringen kan de kantonrechter niet afleiden dat de voetganger expres tegen de auto is aangelopen. Dat er sprake was van overmacht, doordat de voetganger het zebrapad niet juist zou hebben gebruikt, heeft Univé onvoldoende voor het voetlicht weten te brengen. Dit geldt ook voor het eigenschuldverweer. Univé is aansprakelijk voor de door de voetganger geleden schade als gevolg van de aanrijding.

Eindarrest na tussenarrest in twee gezamenlijk behandelde letselschadezaken. Geweldsincident als gevolg van irritatie over en weer in het verkeer en een aanrijding. Het incident kende twee fasen en daarbij is een persoon gewond geraakt. De gewonde man heeft van twee mannen, broers van elkaar, een schadevergoeding gevorderd. De rechtbank heeft geoordeeld dat de broers allebei aansprakelijk zijn voor een deel van de schade. De broers zijn afzonderlijk van elkaar in hoger beroep gekomen tegen het vonnis van de rechtbank. Ook de gewonde man is het niet eens met het vonnis en ook hij is in hoger beroep gekomen. De broers worden ook strafrechtelijk vervolgd. Het hof verwerpt de beide beroepen op eigen schuld en oordeelt dat de ene broer aansprakelijk is voor alle schade die de gewonde man heeft opgelopen ten gevolge van het geweld in beide fasen van het incident. De andere broer is slechts aansprakelijk voor de schade ten gevolge van het slaan in de tweede fase. (Alleen) ten aanzien van die tweede fase zijn de broers hoofdelijk aansprakelijk. Het hof beoordeelt verschillende gevorderde schadeposten, waaronder het verlies aan arbeidsvermogen en vergoeding van immateriële schade. Het hof acht het aannemelijk dat het letsel, gelet op het feit dat een deel van het letsel, ook na operatief ingrijpen, ten dele blijvende schade met beperkingen tot gevolg heeft gehad dan wel dat nog een of meer operaties nodig zullen zijn. Als vergoeding van immateriële schade is in totaal het gevorderde bedrag van € 17.000 passend.

Tijdens het rooien van bomen maakt een bedrijf een fout, met als gevolg dat een boomtop op de schutting van de benadeelde terecht is gekomen. De boomtop is op zijn nek/schouder terechtgekomen. De aansprakelijkheid is door de aansprakelijkheidsverzekeraar van het bedrijf (Achmea) namens het bedrijf erkend. In hoger beroep betoogt Achmea dat zij niet rechtstreeks door een benadeelde kan worden aangesproken in die zin dat Achmea aansprakelijk kan worden gehouden. Voor zover de benadeelde een beroep heeft willen doen op artikel 7:954 BW, had zij het bedrijf in het geding moeten roepen. Het hof oordeelt dat ondanks dat de benadeelde het bedrijf niet tijdig in het geding heeft geroepen ex artikel 7:954 lid 6 BW, dit in hoger beroep kan worden hersteld door het bedrijf ex artikel 118 Rv op te roepen. De grief van Achmea leidt niet tot niet-ontvankelijkheid van de benadeelde. De benadeelde stelt dat hij voor het ongeval geen klachten had aan zijn nek, rug, schouder, linkerarm of linkerhand. Naar het oordeel van het hof ligt het op de weg van de benadeelde om met behulp van het huisartsenjournaal voorgaande stelling te onderbouwen. Ook acht het hof voorlichting door een deskundige noodzakelijk. Partijen worden in de gelegenheid gesteld om zich tijdens de zitting uit te laten over de persoon (personen) van de te benoemen deskundige(n) en over de vraagstelling.

Geen letsel. Aanrijding tussen twee automobilisten, waarbij beiden stellen dat zij door groen licht zijn gereden. De linksafslaande auto botst op een rechtdoorrijdende tegenligger. De rechtbank oordeelt dat de linksafslaande automobilist aansprakelijk is, ondanks het veronderstelde groene licht. Volgens de rechtbank heeft de linkafslaande automobilist onvoldoende gecontroleerd of hij de weg kon oversteken en dat kan hem worden verweten. Wanneer voorzichtiger het kruisingsvlak was opgereden en was gekeken of er verkeer van rechts kwam, had hij de rechtdoorrijdende automobilist kunnen zien aankomen. Het eigenschuldverweer slaagt niet.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag, poging doodslag en het voorhanden hebben van een vuurwapen. Aan de zus van het overleden slachtoffer die aanwezig was bij het incident, wordt een bedrag van € 17.500 aan shockschadevergoeding toegekend. De andere zus was niet bij het schietincident aanwezig, maar zij heeft haar broer in het ziekenhuis geïdentificeerd, waar zij werd geconfronteerd met het gehavende lichaam. Aan haar wordt een bedrag van € 10.000 aan shockschadevergoeding toegekend.

Strafrecht. Veroordeling voor overtreding van artikel 6 WVW 1994. Aan de ouders en de partner van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Aan de broer wordt een bedrag van € 17.500 aan shockschadevergoeding toegekend.

Geen letsel. Deelgeschil. Naar aanleiding van het ingediende verweerschrift door Achmea trekt verzoeker een dag voor de geplande mondelinge behandeling zijn verzoek in. Achmea maakt aanspraak op een proceskostenveroordeling van verzoeker. Verzoeker wordt in de proceskosten van Achmea veroordeeld, omdat sprake is van misbruik van procesrecht. De kantonrechter oordeelt dat sprake is van een onnodig ingestelde procedure. De gemachtigde van verzoeker houdt zich kennelijk vaker bezig met letselschadezaken en mag dan ook bekend worden verondersteld met de situaties waarvoor een deelgeschil bedoeld is. Naar het oordeel van de kantonrechter had dan ook op voorhand duidelijk moeten zijn dat nakoming van verplichtingen uit hoofde van een schadeverzekering inzittenden, niet door middel van een deelgeschilprocedure aan de kantonrechter of rechtbank kan worden voorgelegd.

Aansprakelijkheid voor letselschade ontstaan bij het voorbereiden van een oplegger op het lossen van de lading. Op enig moment is het slachtoffer, die naast de oplegger stond, geraakt door een of meer vallende horizontale liggers, als gevolg waarvan hij letsel heeft opgelopen. Het slachtoffer houdt de beweerdelijke vervoerders, hun aansprakelijkheidsverzekeraar, de beweerdelijke ondervervoerder en de WAM-verzekeraar van de oplegger aansprakelijk. Toepassing van het begrip ‘deelneming aan het verkeer van een voertuig’ in de zin van de aangevulde Richtlijn 2009/103/EG. De rechtbank beoordeelt per gedaagde partij afzonderlijk of zij aansprakelijk is. In het algemeen wordt daarbij vooropgesteld dat volgens het slachtoffer de chauffeur en de bijrijder van de vrachtwagen bij het verplaatsen van een staander jegens hem onrechtmatig, want toerekenbaar onzorgvuldig hebben gehandeld, omdat zij daarbij metalen liggers van de oplegger op hem hebben laten vallen. De rechtbank komt tot de conclusie dat de chauffeur en de bijrijder van de vrachtwagen toerekenbaar onrechtmatig hebben gehandeld jegens de benadeelde partij. Voor deze fout is de feitelijke vervoerder aansprakelijk ex artikel 6:170 BW en de daadwerkelijke vervoerder ex artikel 6:171 BW.

Aansprakelijkheid formele en/of materiële werkgever jegens werknemer en onderling. De rechtbank komt, na een eerder gewezen tussenvonnis, toe aan de beoordeling van de vraag of de werkgever aansprakelijk is jegens de werknemer wegens schending van artikel 7:658 BW. De werkgever stelt onder andere dat het geenszins gebruikelijk is dat een mast breekt bij hijswerkzaamheden, een mast normaal gesproken deze krachten moet kunnen hebben en er een wegafzetting is geplaatst. De werknemer betwist dat aan de zorgplicht is voldaan en voert aan dat onvoldoende specifieke instructies zijn gegeven over hoe om te gaan met probleemsituaties en tijdens de toolboxmeetings ten onrechte geen aandacht werd besteed aan voorafgaande inspectie van het te hijsen object. Partijen verschillen onder meer van mening over welke (voorzorgs)maatregelen gebruikelijk zijn bij de uitgevoerde werkzaamheden, over welke risico’s voorzienbaar waren en over de (mate van) zorgvuldigheid die van de werkgever gevergd kon worden. De rechtbank acht het wenselijk om een onderzoek door een deskundige in te laten stellen en stelt partijen in de gelegenheid zich onder andere uit te laten over de wenselijkheid van een deskundigenbericht en houdt verdere iedere beslissing aan.

Caféruzie met verwondingen aan het gezicht tot gevolg. De rechtbank heeft de vordering tot betaling van immateriële schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad afgewezen, omdat de rechtsvordering van de benadeelde partij ex artikel 3:310 lid 1 BW is verjaard. De rechtbank heeft daartoe overwogen dat artikel 3:310 lid 4 BW niet van toepassing is in het geval dat het hof over de artikel 12 Sv-klacht heeft geoordeeld dat er onvoldoende aanknopingspunten zijn gebleken die zicht zouden kunnen bieden op een succesvolle strafvervolging van de aansprakelijkgestelde partij. Het oordeel van het hof in dit arrest gaat uitsluitend over de verjaringskwestie. Het hof oordeelt dat geen sprake is van verjaring. De strafvervolging van de aansprakelijkgestelde partij kan gegrond worden op artikel 141 jo. 300 lid 2 jo. 302 lid 1 Sr. Voor al die strafbare feiten geldt dat het misdrijven zijn waarvoor het recht tot strafvordering nog niet is verjaard. In het gunstigste geval is sprake van een verjaringstermijn van twaalf jaren, te rekenen met ingang van de dag van het incident. Aan dit oordeel doet niet af dat het gerechtshof in de beklagzaak ex artikel 12 Sv van oordeel was dat uit het dossier en het verhandelde in raadkamer van onvoldoende aanknopingspunten is gebleken die zicht zouden kunnen bieden op een succesvolle strafvervolging. Nu het beroep op verjaring is verworpen, zal het hof een inhoudelijk oordeel moeten geven over de vorderingen van de benadeelde partij. Het hof zal daartoe eerst een mondelinge behandeling bepalen als bedoeld in artikel 87 Rv. Tijdens die mondelinge behandeling zullen partijen de gelegenheid krijgen hun stellingen in de procedure bij de kantonrechter nader toe te lichten en deze desgewenst uit te breiden.