Deelgeschil. Een pedagogisch medewerker van een zorginstelling voor onder andere geestelijke gezondheidszorg heeft in 2016 het lichaam van een bewoner aangetroffen nadat deze bewoner suïcide had gepleegd. Samen met een collega heeft hij de bewoner nog geprobeerd te reanimeren. De medewerker is in 2018 gestopt met zijn werkzaamheden en is gediagnosticeerd met onder meer PTSS. In 2020 heeft hij de zorginstelling aansprakelijk gesteld wegens schending van de op haar rustende zorgplicht in de zin van artikel 7:658 BW waardoor zij gehouden is om de materiële en immateriële schade die hij heeft geleden en nog zal lijden door het incident te vergoeden. De zorginstelling voert primair aan dat de medewerker niet heeft aangetoond dat hij schade heeft geleden in de uitoefening van zijn werkzaamheden en dat de zaak daarom niet geschikt is voor de deelgeschilprocedure. Subsidiair voert de zorgstelling aan dat zij aan de op haar rustende zorgplicht heeft voldaan. De rechtbank acht de zaak wel geschikt voor een deelgeschilprocedure. Nadere bewijsvoering is niet nodig. Volgens de rechtbank is voldoende vast te komen staan dat de medewerker schade heeft geleden in de uitoefening van zijn werkzaamheden en oordeelt dat de zorginstelling niet voldaan heeft aan de op haar rustende zorgplicht. De medewerkers van de zorginstelling waren onvoldoende toegerust om met de problematiek van suïcidale jongeren om te gaan aangezien het suïcidepreventiebeleid niet op orde was en het ontbrak aan de passende scholing. Verder heeft de zorginstelling in de periode na de suïcide van de bewoner onvoldoende toegezien op het welzijn van de medewerker. De zorginstelling is aansprakelijk voor de schade die het gevolg is van het incident.

Bodemzaak. Het eerder aangekondigde deskundigenbericht wordt nu door de rechtbank bevolen. Partijen zijn akkoord over de persoon, een gecertificeerd registerarbeidsdeskundige, die tot deskundige in de zaak wordt benoemd. De rechtbank formuleert een aantal vragen die de deskundige zal moeten beantwoorden en stelt een voorschot op de kosten vast.

Tussenvonnis. Verzoeker is werkzaam geweest als militair, hij heeft als gevolg van zijn uitzending PTSS opgelopen. Er bestaat onduidelijkheid over het ontstaansmoment van de klachten en beperkingen die zijn ontstaan door de PTSS. De man verzoekt een nieuw voorlopig deskundigenbericht, omdat de rapportage van het UWV een later ontstaansmoment hanteert dan dat hij wenst te hanteren. Er is echter geen medische informatie over de periode waarop het verzoek ziet. Dit maakt het onduidelijk of de te benoemen psychiater de vragen van partijen kan beantwoorden op basis van de beschikbare gegevens (vooral verklaringen van de betrokkene zelf en mensen uit zijn omgeving) en de door de beroepsgroep gestelde onderzoekseisen. Dit zal de deskundige zelf moeten beoordelen. Dat er geen betrouwbaar of zinvol onderzoek kan plaatsvinden is op voorhand onvoldoende duidelijk. Maar is geen reden om het verzoek op die grond af te wijzen.

Auto-ongeval tussen de verzekerde en een derde. De verzekeraar heeft in 2008 de schade ontstaan door het auto-ongeval vergoed. De verzekeraar stelt dat op grond van artikel 19 Landsverordening wegverkeer de verzekerde deze schade moet vergoeden. Er bestaat echter onduidelijkheid wanneer de zaak is ingediend bij het Gerecht. Mede afgaande op de datum van het betalen van de griffierechten is de conclusie dat het indienen niet tijdig is geweest en dat de vordering is verjaard.

Tussenarrest. Appellant (werknemer) werkte bij bouwbedrijf (werkgever) als timmerman. De werknemer is op de werkplaats aangereden. De werknemer stelt dat hij als gevolg hiervan lijdt aan ernstige lichamelijke klachten en hij houdt het bouwbedrijf aansprakelijk voor de schade. De kantonrechter heeft de vorderingen afgewezen en geoordeeld dat niet vast is komen te staan dat de klachten (deels) een gevolg zijn van het bedrijfsongeval. Het hof is van oordeel dat de arbeidsrechtelijke omkeringsregeling in dit geval niet van toepassing is. Er is namelijk geen sprake van een beroepsziekte en daarnaast is de kans dat de gezondheidsschade is ontstaan door het ongeval te klein om de omkeringregeling te laten gelden. Het hof acht een nader medisch deskundigenbericht nodig voor een verdere beoordeling van de vordering.

Een aanrijding tussen een auto en motorfiets heeft plaatsgevonden op Aruba. De WA-verzekeraar van de bestuurder van de auto heeft de schadevergoeding betaald. De WA-verzekeraar stelt dat er in de casus ingevolge de polisvoorwaarden sprake is van een dekkingsuitsluitingsgrond. Uit deze dekkingsuitslutingsgrond kan volgen dat er sprake is van een regresvordering van de verzekeraar op de verzekerde. Echter heeft de verzekeraar niet voldaan aan zijn bewijsplicht waardoor de vordering van de verzekeraar wordt afgewezen.

Deelgeschil. Meneer is in 2010 aangereden op zijn motor door een bestuurder van een personenauto die geen voorrang verleende. De verzekeraar heeft de aansprakelijkheid erkend met een gezamenlijk overeengekomen eigen schuld van 10%. Echter twisten de partijen nog over of de neurocognitieve klachten die de man sinds het ongeval ervaart hun oorzaak vinden in het ongeval, of in de depressie van de man. De rechtbank volgt een van de deskundigenrapporten en stelt dat uitgegaan kan worden van een neurocognitieve stoornis door traumatisch hersenletsel als gevolg van het ongeval, wat reactief heeft geleid tot een depressie en een paniekstoornis. Geen neurologisch substraat. 100% vergoedingsplicht ten aanzien van kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW op grond van de billijkheidscorrectie van artikel 6:101 lid 1 BW.

Deelgeschil over inzage in de medische stukken. Benadeelde is als bestuurder van een auto van achteren aangereden, heeft hier een kneuzing aan haar rug aan overgehouden en stelt door het ongeval psychosomatische problematiek te ervaren. Het Wbf stelt dat de bij benadeelde vastgestelde pre-existent (dermate overgewicht met als gevolg een gastric bypass-operatie) ook deze problematiek kan opleveren. Het Wbf vraagt om medische informatie, benadeelde wil deze niet delen. Afwegen privacybelang van benadeelde en het belang bij het inzien van medische informatie. Laatstgenoemde weegt gelet op de omstandigheden in dit geval zwaarder; wel dient steeds gekeken te worden naar de proportionaliteit van het informatieverzoek (benadeelde dient de medische informatie van drie maanden voorafgaande aan de operatie te verstrekken, niet van twee jaar).

Regres. Een werknemer van Scania is geëlektriseerd na het vervangen van een kettingkabel. Scania is als werkgever aansprakelijk en de verzekeraar van Scania heeft de schade aan de werknemer vergoed en heeft in totaal € 1.055.956 uitgekeerd. Scania en haar verzekeraar hebben een vaste aannemer van Scania aansprakelijk gesteld stellende dat een monteur van de aannemer fouten heeft gemaakt bij het vervangen van de kettingtakel, dertien dagen voor het ongeval. Zij stellen dat de aannemer hoofdelijk aansprakelijk is jegens de werknemer van Scania en dat de aannemer in de onderlinge verhouding tussen Scania en de aannemer volledig draagplichtig is. De rechtbank oordeelt dat onvoldoende is komen vast te staan wat er op de dag van het ongeval precies is gebeurd en wie het ongeluk heeft veroorzaakt. Op basis daarvan staat niet vast dat de monteur een fout heeft gemaakt. Ook heeft Scania c.s. niet aannemelijk gemaakt dat de maatschappelijke zorgvuldigheid vereist dat de (monteur van de) aannemer na het uitvoeren van de klus een veiligheidsinspectie aan de elektrische installatie had moeten verrichten conform een NEN-norm. Er kan dan ook jegens de werknemer van Scania geen gepleegde onrechtmatige daad worden vastgesteld, zodat de vordering van Scania c.s. wordt afgewezen.

Een docente is werkzaam als zzp’er in opdracht van Stichting Eye Filmmuseum (Eye). Zij zat aan de zijkant van het klaslokaal op een stoel achter een computerscherm. Een leerling is het lokaal binnengekomen, de docent is opgestaan en heeft zich omgedraaid. Hierbij is zij met een voet achter (het opstaande deel van) een poot van een zitbank die zich achter haar bevond blijven haken en voorover gevallen. De bank is omgevallen en op de linkerpink terechtgekomen, die daardoor is verbrijzeld. De docent stelt dat er sprake is van aansprakelijkheid op grond van art. 7:658 lid 4 BW. Volgens de kantonrechter is, gezien de in het geding overgelegde foto, geen sprake van een evident gevaarlijke situatie met het oog waarop Eye maatregelen had moeten treffen of instructies had moeten geven. Hoe ongelukkig de val van de docente ook voor haar is uitgepakt, kan naar het oordeel van de kantonrechter niet worden gezegd dat Eye ter zake enig verwijt treft. De kantonrechter wijst het verzoek van de docent af.