Deelgeschil. Tijdens het fietsen is het frame van de fiets van een vrouw doormidden gebroken. Zij stelt dat zij door haar val letselschade heeft opgelopen. De vrouw vraagt de rechtbank om voor recht te verklaren dat Hermann Hartje (HH) en 4Ever als producenten aansprakelijk zijn voor de geleden schade. De rechtbank is van oordeel dat er sprake is van een gebrek aan het frame van de fiets. Het frame is spontaan gebroken en de vrouw gebruikte de fiets op normale wijze. HH kan volgens de rechtbank als producent worden beschouwd en is dus aansprakelijk voor de schade van de vrouw op grond van artikel 6:185 BW. 4Ever kan niet als producent van het frame worden aangemerkt nu zij de fiets niet op de markt heeft gebracht en is dus niet aansprakelijk voor de schade van de vrouw. Ook is 4Ever (in dit deelgeschil) niet aansprakelijk te achten op de grondslag van een onrechtmatige daad, nu zij onbetwist heeft gesteld dat zij het frame heeft ontvangen terwijl het al was gelast en een verkeerde lasnaad, die op het moment van het ontvangen van het frame niet (kennelijk) zichtbaar was, de oorzaak is geweest van het ongeval.

Een man heeft een stilstaande bestelbus aangereden met de BMW van zijn partner, die een eenmanszaak heeft. Deze BMW is door de eenmanszaak verzekerd bij Allianz conform de Wet aansprakelijkheidsverzekering motorrijtuigen (WAM). Allianz heeft vervolgens een schadevergoeding uitbetaald aan de zaak van zijn partner (cascoschade) en aan de eigenaar van de bestelbus en wil deze vergoeding nu verhalen op de man nu hij bij de aanrijding een hoger dan wettelijk toegestaan alcoholpromillage in zijn bloed had. Onder die omstandigheid is dekking onder de polisvoorwaarden uitgesloten volgens Allianz. Volgens de kantonrechter is de dekking in het onderhavige geval inderdaad uitgesloten. De uitsluiting van dekking bij rijden onder invloed is een veelvoorkomend en in de praktijk geaccepteerde voorwaarde en dus niet onredelijk bezwarend in de zin van artikel 6:233 aanhef en onder a BW. Het betoog van de man dat een derde in het verkeer veroorzaker van het ongeval zou zijn staat los van het geschil. De man heeft immers nog steeds artikel 8 lid 2 aanhef en onder a Wegenverkeerswet 1994 en artikel 7 van de polisvoorwaarden overtreden. Onder de gegeven omstandigheden kan Allianz haar verhaalsrecht uit artikel 15 lid 1 WAM uitoefenen. De kantonrechter veroordeelt de man tot betaling van de door Allianz uitgekeerde schadevergoedingen.

Strafrecht. Slachtoffer is ernstig gewond geraakt bij een schietpartij en uiteindelijk aan zijn verwondingen overleden in het ziekenhuis. Het schietincident heeft voor de woning van de moeder van het slachtoffer plaatsgevonden. De moeder heeft vervolgens haar zoon gereanimeerd, de schotwond dichtgedrukt en gezien hoe haar zoon voor zijn leven vocht. Gezien deze omstandigheden wordt aan de moeder een bedrag van € 20.000 euro schokschade toegekend en eenzelfde bedrag aan affectieschade.

Hoger beroep afwijzing voorlopig deskundigenbericht. Mevrouw is door een voertuig van achteren aangereden waarna onder meer nekklachten zijn ontstaan. Tussen de vrouw en de verzekeraar is discussie over het causaal verband, mede in het licht van een tweetal geweldsincidenten die na het ongeval hebben plaatsgevonden. Op gezamenlijk verzoek heeft buitengerechtelijk een neurologisch expertise plaatsgevonden. In een deelgeschilprocedure is geoordeeld dat dit rapport (nog) onvoldoende onderbouwing geeft voor de stelling dat de klachten van de vrouw in volle omvang zijn toe te rekenen aan het ongeval. Door de verzekeraar zijn de buitengerechtelijke onderhandelingen gestaakt, waarna de vrouw een verzoekschrift tot het gelasten van een voorlopig deskundigenbericht heeft ingediend bij de rechtbank. De rechtbank heeft het verzoek afgewezen. Volgens het hof dient de rechter een verzoek om een voorlopig deskundigenonderzoek in beginsel te gelasten, mits het daartoe strekkende verzoek ter zake dienend en voldoende concreet is en feiten betreft die met het deskundigenonderzoek bewezen kunnen worden. Een aan die vereisten voldoende verzoek kan worden afgewezen indien de rechter op grond van in zijn beslissing te vermelden feiten en omstandigheden van oordeel is dat sprake is van onvoldoende belang, strijd met de eisen van een goede procesorde, misbruik van bevoegdheid of een ander, zwaarwichtig geoordeeld bezwaar. Het hof is van oordeel dat het verzoek van de vrouw ter zake dienend en voldoende concreet is en voldoet aan de daaraan volgens artikel 203 Rv te stellen vereisten. In de beschikking van 4 november 2021 heeft de deelgeschilrechter geoordeeld dat – kort gezegd – causaal verband op basis van het rapport van de deskundige nog niet kan worden aangenomen zodat de vrouw dus belang heeft bij een nieuw onderzoek. Wel benoemt het hof een andere deskundige dan door verzoeker is voorgesteld. Het hof is voornemens de IWMD-vraagstelling aan de deskundige voor te leggen en is van opvatting dat de deskundige de medische voorgeschiedenis en de twee geweldsincidenten die zich hebben voorgedaan na het ongeval bij het onderzoek dient te betrekken. Partijen mogen zich uitlaten over de vraagstelling en de kostenbegroting.

Politieagent komt met zijn motor ten val in een bocht met recent aangebrachte splitlaag. De vraag is of de gemeente als wegbeheerder aansprakelijk is voor de schade aan de politiemotor. Het hof komt tot dezelfde conclusie als de kantonrechter, namelijk dat de gemeente voldoende heeft ondernomen, in de vorm van het aanbrengen van adequate waarschuwingsborden, voor de weggebruiker om op het slipgevaar te anticiperen.

Ambtenarenrecht. Werknemer doet een verzoek om schadevergoeding vanwege slokdarmkanker die volgens de werknemer ontstaan is door blootstelling aan chroom-6 wat aanwezig was op de locaties van de werkzaamheden. In deze zaak staat vast dat de werkgever de zorgplicht heeft geschonden. Dat de werknemer stelt dat er sprake is van schade is niet voldoende; volgens de rechtbank moet aangetoond worden dat er tussen de werkzaamheden en de schade een causaal verband bestaat. De rechtbank gaat uit van het RIVM-onderzoek waarin wordt gesteld dat er geen overtuigende aanwijzingen zijn dat blootstelling aan chroom-6 slokdarmkanker veroorzaakt. De werknemer heeft zelf ook geen medische onderzoeken aangedragen waaruit het verband wel blijkt. Het verzoek om schadevergoeding wordt daarom afgewezen.

Werkneemster verzoekt betaling van een billijke vergoeding. Zij stelt dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst vanwege langdurige arbeidsongeschiktheid het gevolg is van ernstige verwijtbaarheid van werkgeefster omdat het ontstaan van de burn-out van werkneemster is te wijten aan de werkgeefster en het voortduren van de burn-out ook is te wijten aan de werkgeefster. Daarnaast heeft de werkgeefster de re-integratieverplichtingen veronachtzaamd. De kantonrechter oordeelt dat de werkgeefster weleens steken heeft laten vallen, maar dat de aangevoerde gronden onvoldoende zijn voor toekenning van een billijke vergoeding.

Werknemer is arbeidsongeschikt geworden en de werkgever heeft na twee jaar arbeidsongeschiktheid de arbeidsovereenkomst met hem opgezegd. Werknemer vindt dat werkgever ernstig verwijtbaar dan wel onrechtmatig ten opzichte van hem heeft gehandeld en/of niet heeft gehandeld als goed werkgever op grond waarvan zij een billijke vergoeding/ schadevergoeding aan hem verschuldigd is. Het hof is van oordeel dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst het gevolg is van ernstig verwijtbaar handelen van de werkgever en kent aan werknemer een billijke vergoeding toe van € 17.000 bruto.

Strafrecht. De verdachte wordt veroordeeld voor het medeplegen van het doden van een schaap. De rechtbank kent € 1.000 smartengeld toe aan de eigenaar van het schaap. Een schaap is sinds de invoering van artikel 3:2a BW geen zaak meer en de rechtbank vindt dat de vordering van smartengeld met andere ogen moet worden bekeken dan de beschadiging van bijvoorbeeld een auto. Sinds enige tijd zijn de maatschappelijke opvattingen over de ‘waarde’ van dieren echter gewijzigd. Dat heeft geresulteerd in invoering van de Wet dieren op 1 januari 2013, waarin de intrinsieke waarde van dieren wordt erkend: dieren hebben een eigenwaarde en zijn wezens met gevoel. Het gedode schaap was voor de eigenaar min of meer te vergelijken met een huisdier. De dood van het schaap en het aantreffen van de restanten in de wei heeft de eigenaar veel gedaan. Op basis van de genoemde bewijsmiddelen en wat ter zitting over de vordering is besproken, komt de rechtbank daarom tot de conclusie dat de benadeelde partij door het bewezen verklaarde schade heeft geleden die binnen een van de categorieën van artikel 6:106 BW valt.

Strafrecht. Verdachte wordt veroordeeld voor doodslag waarbij heftig geweld is gebruikt. De rechtbank kent € 15.000 shockschade (immaterieel) toe aan de ex-partner van het slachtoffer die het slachtoffer moest identificeren in het mortuarium, waardoor hij direct is geconfronteerd met de ernstige gevolgen van het feit. Deze gebeurtenis heeft tot geestelijk letsel geleid dat gelet op de aard, duur en gevolgen ernstig is. De meerderjarige pleegdochter van het slachtoffer komt een beroep op de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW toe aangezien zij op 5-jarige leeftijd bij het slachtoffer kwam wonen en als kind van het slachtoffer werd beschouwd. Bovendien is zij een biologische verwant van het slachtoffer, zij is namelijk de dochter van de zus van het slachtoffer.