Strafrecht. Een man is in hoger beroep onder meer veroordeeld voor bedreiging met een misdrijf tegen het leven gericht en bedreiging met zware mishandeling. Aan de benadeelde partij, die bedreigd is geweest, is een bedrag van € 200 aan immateriële schadevergoeding toegekend. De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het hof wat betreft de beslissing over de door de benadeelde partij gevorderde immateriële schadevergoeding en de oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. Het besluit is onvoldoende gemotiveerd nu de vordering namens de verdachte gemotiveerd is betwist. Daarbij is van belang dat uit de overwegingen van het hof niet kan worden afgeleid op welke in artikel 6:106 BW vermelde grond en op welke door het hof vastgestelde omstandigheden het hof de toewijzing van dit deel van de vordering van de benadeelde partij heeft gebaseerd.

Strafrecht. Een klusjesman schiet een man dood en wordt veroordeeld voor doodslag. De kinderen, kleinkinderen, schoondochter en geliefde van het slachtoffer vorderen een schadevergoeding. Geen van de benadeelde partijen, behalve de geliefde van het slachtoffer, waren aanwezig bij het schietpartij maar zij zijn wel geconfronteerd met de gevolgen toen zij het slachtoffer zagen in het ziekenhuis. De rechtbank stelt bij hen het immateriële deel van de shockschade naar maatstaven van billijkheid vast op € 5.000. De geliefde van het slachtoffer krijgt een bedrag van € 20.000 aangezien zij samen met het slachtoffer in bed lag en met het vuurwapen werd bedreigd.

Hoger beroep van deelgeschil. Een werknemer heeft in 2014 ernstig letsel aan beide onderbenen opgelopen als gevolg van een arbeidsongeval dat plaatsvond in de bedrijfshal van de werkgever. De werknemer bevond zich in een kooipallet die op een palletstapelaar was geplaatst. De kooipallet is na het vrijkomen van de kettingspanning plotsteling naar beneden gekomen. Bij die val is het letsel ontstaan. De kern van dit geschil draait om de vraag of sprake is van dekking onder de polis die door de werkgever (die aansprakelijkheid heeft erkend) is afgesloten bij ASR, de AVB-verzekeraar van de werkgever. Door de werkgever was geen werkmaterieelverzekering of een (kale) WAM-verzekering afgesloten. Het hof volgt, in navolging van de uitspraak in deelgeschil en in eerste aanleg, de stelling van de werknemer dat dekking moet worden verleend onder de AVB-polis niet. Het hof bekrachtigt de beschikking in deelgeschil.

Deelgeschil. Een man is geraakt door een schot hagel bij een ongeval met een jachtgeweer. Dit ongeval heeft ernstig beenletsel veroorzaakt. De eigenaar van het jachtgeweer heeft aansprakelijkheid erkend. De kwestie die wordt voorgelegd aan de rechtbank is of de eigenaar van het jachtgeweer een vergoeding dient te betalen voor de platformlift en het voor de revalidatie bedoelde overdekte zwembad die de man heeft laten plaatsen. De man met het letsel stelt dat hij door de lift en het zwembad zich ten tijde van COVID-19 zo optimaal mogelijk heeft kunnen herstellen door thuis te revalideren. De rechtbank stelt dat een traplift een redelijke voorziening is, maar dat er had kunnen worden volstaan met een reguliere traplift. De rechtbank veroordeelt de eigenaar van het jachtgeweer tot betaling van € 10.000 voor de kosten van de lift. De kosten van het zwembad hoeft de eigenaar van het jachtgeweer niet te vergoeden omdat het plaatsen van het zwembad geen verantwoorde maatregel was aangezien de man andere, mindere kostbare, mogelijkheden had om te werken aan zijn herstel.

Een vrouw werkte in 2017 als uitzendkracht in een magazijn bij een zogenaamd flowrack. Een andere persoon heeft met zijn orderpicktruck het flowrack geraakt. Volgens de vrouw heeft het flowrack haar geraakt waardoor zij letsel heeft opgelopen. De vrouw vordert een verklaring voor recht dat het bedrijf waarnaar zij werd uitgezonden aansprakelijk is voor de schade en een schadevergoeding. De kantonrechter heeft deze vorderingen afgewezen. Het hof bekrachtigt het vonnis. De vrouw heeft nagelaten in hoger beroep feiten en omstandigheden uiteen te zetten die bewijzen dat het door haar gestelde ongeval toch heeft plaatsgevonden. Verder blijkt uit de medische stukken niet dat het gestelde rugletsel van de vrouw veroorzaakt is door een arbeidsongeval.

Ongeval met door opdrachtgever aan opdrachtnemer ter beschikking gestelde heftruck, waarbij de palletkooi op gevaarlijk wijze op de lepels was bevestigd. Deze zaak gaat in de kern over de vraag of de opdrachtgever aansprakelijk is voor de schade. Indien dit zo is, dan is vervolgens de vraag of er sprake is van eigen schuld aan de zijde van opdrachtnemer. Het hof acht de opdrachtgever aansprakelijk op grond van artikel 6:162 BW. Wat betreft de aansprakelijkheid ex artikel 6:170 BW oordeelt het hof dat sprake is van een functioneel verband tussen de fout van de ondergeschikte en zijn opgedragen taak. De aan de opdrachtgever toe te rekenen omstandigheden hebben naar het oordeel van het hof echter in grotere mate tot de schade bijgedragen dan voornoemde aan de opdrachtnemer toe te rekenen omstandigheden. Het personeel van de opdrachtgever heeft op onjuiste en gevaarlijke wijze gehandeld met als gevolg dat het ongeluk is ontstaan. Het voorgaande leidt ertoe dat het hof komt tot een causaliteitsverdeling van zeventig procent aan de zijde van de opdrachtgever en dertig procent aan de zijde van opdrachtnemer.

Kort geding. Bedrijfsongeval waarbij man tijdens het installeren van zonnepanelen door het dak valt en terechtkomt op een tractor. De man stelt hoger beroep in tegen het vonnis van de rechtbank, waarin de rechtbank heeft geoordeeld dat te veel onzekerheid bestaat tussen hem en de inlenend werkgever (zo stelt hij). Het hof constateert dat de man al drie procedures heeft gevoerd en dat nog steeds onvoldoende duidelijk is wat zich nu precies heeft afgespeeld op de dag van ongeval en in welke hoedanigheid de verschillende partijen daarin een rol spelen. In de afzonderlijk tegen hen gevoerde procedures wijzen de partijen naar elkaar. Het hof betreurt dat door deze ongelukkige gang van zaken onduidelijk blijft welke rol de verschillende actoren hebben vervuld en dat daardoor geen aansprakelijkheid kan worden vastgesteld.

Student van pilotenopleiding raakt gewond bij een kettingbotsing tussen drie touringcars. De student zat op de achterbank van de middelste bus. Doordat de voorste bus onverwacht moest remmen ontstond er een kettingbotsing. Als gevolg van de botsing heeft de student rugletsel opgelopen. In deze procedure vordert hij voor recht te verklaren dat hij als gevolg van het ongeval ongeschikt is geraakt in de uitoefening van het beroep van piloot en hij als gevolg daarvan verlies aan verdienvermogen lijdt. De rechtbank staat voor de vraag of er juridisch causaal verband bestaat tussen de klachten en het ongeval. De rechtbank oordeelt dat dit het geval is. Het feit dat de student eerder een auto-ongeluk heeft gehad, eerder door zijn rug is gegaan, en er sprake is van een aangeboren afwijking aan zijn rug, kunnen volgens de rechtbank niet als omstandigheden gelden die een alternatieve verklaring kunnen vormen voor de klachten. Bij de huidige stand van zaken kan de rechtbank niet vaststellen dat de student als gevolg van het ongeval ongeschikt is geraakt voor de uitoefening van het beroep van piloot en dat hij als gevolg daarvan verlies aan verdienvermogen lijdt. Hiervoor moeten eerst de beperkingen worden vastgesteld en vervolgens moet worden vastgesteld wat de gevolgen daarvan zijn voor zijn verdiencapaciteit. De rechtbank stelt partijen in de gelegenheid in onderling overleg rapportages van een verzekeringsarts en een arbeidsdeskundige te verkrijgen.

Deelgeschil. Zorgschade betreffende verleende mantelzorg aan kind met gebroken been na ongeval. Niet in geschil is dat het kind na beide operaties thuis is verzorgd door zijn moeder en pleegvader. Echter kan de rechtbank de omvang van de schade niet begroten gelet op de discussie tussen partijen omtrent de post huiswerkbegeleiding. Het antwoord op de vraag of er sprake was van huiswerkbegeleiding of het geven van thuisonderwijs is van invloed op het aantal uren dat ermee gemoeid is en ook op de vraag of het een taak betreft die normaliter door een professionele hulpverlener wordt verricht, alsmede op het uurtarief wat daarbij in aanmerking moet worden genomen. Op dit punt bestaat dan ook behoefte aan deskundige voorlichting, waarvoor gelet op het karakter van de deelgeschilprocedure in het kader van deze procedure geen ruimte is. Het verzoek de verzekeraar te verplichten haar medewerking te verlenen aan de totstandkoming van een deskundigenbericht wijst de rechtbank toe.

Tussenvonnis. Aanrijding tussen automobilist en snorfietser. De rechtbank oordeelt dat de automobilist de aanrijding heeft veroorzaakt. De rechtbank oordeelt met betrekking tot de gevorderde immateriële schadevergoeding dat de snorfietser niet heeft voldaan aan zijn stelplicht en bewijslast. Met de enkele stelling dat hij als gevolg van de aanrijding ten val is gekomen en een heupfractuur heeft opgelopen, heeft de snorfietser daar niet aan voldaan. De door de snorfietser ingezonden stukken betreffende de beoordeling en behandeling op de afdeling spoedeisende hulp kort na de aanrijding bieden, zonder toelichting, onvoldoende onderbouwing van een schadepost van deze omvang.