Bij het oversteken van een weg is een 6-jarige jongen aangereden door een automobilist. Als gevolg van dit ongeval is bij de jongen een schedeltrauma vastgesteld. De WAM-verzekeraar heeft de aansprakelijkheid erkend. De verzekeraar dient een verzoekschrift voorlopig deskundigenbericht in; de advocaat van de ouders van de jongen start kort daarna een deelgeschil. Beide verzoeken komen tijdens een mondelinge behandeling aan de orde. Dat het verzoekschrift voorlopig deskundigenbericht eerder op de griffie van de rechtbank is ontvangen dan het verzoekschrift in de deelgeschilprocedure betekent niet dat dat per definitie ook de volgorde is waarin de rechtbank de verzoeken behandelt. Leidend is wat partijen nu precies verdeeld houdt, hoe de discussie daarover buiten rechte is verlopen en wat voor het bereiken van een oplossing de meest geschikte en voor de hand liggende stap is. De rechtbank komt dan tot de conclusie dat het deelgeschil prevaleert boven het voorlopig deskundigenbericht. De rechtbank wijst de vorderingen in deelgeschil (onder meer tot het – blijven – vergoeden van bepaalde doorlopende schadeposten) toe. Het verzoek van de verzekeraar tot het houden van een fysiek deskundigenbericht wordt afgewezen en het oordeel over het subsidiaire verzoek tot het houden van een papieren expertise wordt aangehouden. Dit om partijen daarover buiten rechte in de gelegenheid te stellen tot overeenstemming te komen. De rechtbank geeft in de beschikking voorts een dringend advies om in de schaderegeling rekening te houden met de kwetsbaarheid van de jongen.

Vrouw is met een Birò (een klein licht autootje) tegen een verzinkbare paal (poller) aangereden en vordert schadevergoeding van de gemeente op grond van onrechtmatige gevaarzetting. De rechtbank heeft geoordeeld dat de gemeente voldoende veiligheidsmaatregelen heeft genomen en heeft de vordering afgewezen. Daartegen komt de vrouw in hoger beroep. Het hof bekrachtigt het vonnis. De combinatie van waarschuwingsmaatregelen, namelijk een verkeersbord op ruime afstand voor de poller, knipperende rode lichten, een klein stoplicht, een wegversmalling en zwart/witte reflectiepaaltjes, was volgens het hof daarmee toereikend. Geen aansprakelijkheid van de wegbeheerder.

Beroepsaansprakelijkheid advocaat in letselschadezaak. Cliënt, die slachtoffer was van een mishandeling, verwijt zijn advocaat dat zij zijn vordering tot schadevergoeding heeft laten verjaren. De advocaat had zich namens de cliënt gesteld als benadeelde partij in de strafzaak, maar het OM verzaakte de cliënt op te roepen voor de zitting. Nadien heeft de advocaat zijn belangen onvoldoende behartigd, waardoor langs civielrechtelijke weg zijn vordering tot schadevergoeding is verjaard. Het schikkingsvoorstel van het OM heeft de cliënt niet geaccepteerd. Net als de rechtbank, oordeelt het hof dat de advocaat tekort is geschoten, zij het dat het hof de tekortkoming anders inkleurt. De vordering tot schadevergoeding is door de tekortkomingen verjaard. De vraag is nog, welk bedrag in de civiele procedure zou zijn toegewezen. Het hof wijst voor de materiële schade schattenderwijs een bedrag van € 225 toe en gelet op alle omstandigheden van het geval acht het hof voor deze situatie een immateriële schadevergoeding van € 1.500 passend.

Bepaling mondelinge behandeling na tussenarrest in letselschadezaak. In een eerder tussenarrest heeft het hof partijen in de gelegenheid gesteld om zich uit te laten over een drietal overwegingen van het hof: de mouches volantes, het behandeltraject en het verlies aan arbeidsvermogen. Wat betreft de mouches volantes oordeelt het hof op basis van het deskundigenbericht dat als gevolg van het geweldsincident de kans dat het slachtoffer zonder mishandeling op dezelfde leeftijd last had gekregen van mouches volantes 10% is. Het hof begroot de immateriële schade als gevolg van het verlies van deze kans op € 150. Bij deze stand in de procedure gelast het hof een mondelinge behandeling wat betreft het behandeltraject en het verlies aan arbeidsvermogen. Het slachtoffer dient zijn verlies aan arbeidsvermogen nadere te onderbouwen met stukken van het UWV.

Verwijzing naar schadestaatprocedure bij koolstofmonoxidelekkage uit een kachel van een gehuurde kamer. In een eerder tussenarrest heeft het hof overwogen dat niet duidelijk is of er causaal verband bestaat tussen de medische klachten van de huurder en de vrijgekomen koolmonoxide uit de defecte kachel in de door hem gehuurde kamer. Het hof oordeelt dat uit de overlegde huisartsenrapportage volgt dat de huurder al klachten had op een moment dat de kachel was gecontroleerd en in orde was bevonden. Dat alle klachten van de huurder het gevolg zijn van de veel later geconstateerde koolmonoxidelekkage kan niet worden vastgesteld. Er kan niet worden uitgesloten dat de klachten daardoor zijn verergerd. De huurder draagt in de schadestaatprocedure de bewijslast om aan te tonen dat de klachten zijn verergerd.

Vrachtwagenchauffeur is tijdens het lossen van buizen van een vrachtwagen met een heftruck bedolven geraakt onder de losgeraakte rollen buizen, ten gevolge waarvan hij is overleden. De partner van het overleden slachtoffer vordert in deze procedure vergoeding van de geleden en nog in de toekomst te lijden overlijdensschade. Partijen verschillen echter van mening over het antwoord op de vraag of het onderhavige geschil geschikt is voor behandeling in de deelgeschilprocedure. De rechtbank stelt vast dat partijen op meerdere onderdelen van mening verschillen. Zo verschillen partijen van mening over de vraag of sprake is van een arbeidsovereenkomst tussen de transportonderneming en het slachtoffer, dan wel dat slachtoffer als een zzp’er dient te worden beschouwd. Daarnaast verschillen partijen van mening over de feitelijke toedracht van het ongeval, de vraag of het slachtoffer bij het lossen van de vrachtwagen heeft gehandeld op instructie van de transportonderneming, dan wel op instructie van (de ondergeschikte van) de opdrachtgever en of sprake is van eigen schuld van het slachtoffer. Verder speelt er een dekkingsgeschil in de verhouding tussen de transportonderneming en haar verzekeraar, waar het slachtoffer in beginsel buiten staat. Kortom, het onderhavige geschil is veel te complex om in het kader van een deelgeschilprocedure ter beoordeling voor te leggen. De verzoeken worden afgewezen.

Deelgeschil. Racefietser komt ten val over een met kabelmatten bedekte kabelgoot. De racefietser stelt de gemeente aansprakelijk ex artikel 6:174 BW jo. artikel 6:162 BW, omdat haar medewerkers de met kabelmatten bedekte kabelgoot op het fietspad hebben geplaatst en hiervoor onvoldoende hebben gewaarschuwd. De rechtbank oordeelt dat de gemeente niet aansprakelijk is op grond van artikel 6:174 BW, omdat de met kabelmatten bedekte kabelgoot niet behoort tot de weg(uitrusting) in de zin van artikel 6:174 lid 2 en 6 BW. Wel oordeelt de rechtbank dat de gemeente als wegbeheerder aansprakelijk is ex artikel 6:162 BW. Voor fietsers was er geen concrete aanwijzing dat zij meer dan een normale voorzichtigheid in acht moesten nemen. Er was geen enkele waarschuwing voor de aanwezigheid van de kabelgoot onder de kabelmatten. De crux is dat fietsers de kabelmatten wel hebben zien liggen, maar kennelijk verrast werden door de hoogte van de daaronder gelegen kabelgoot. Er is voldoende onderbouwd dat de constructie – onbedoeld – gevaarlijk was. Bovendien hecht de rechtbank eraan dat de politieagent die kort na het ongeval ter plaatse is gekomen de gemeente heeft verzocht de constructie met voorrang te verwijderen. Het beroep op eigen schuld slaagt niet. Voorgaande in aanmerking genomen is de gemeente jegens de racefietser volledig aansprakelijk voor de schade.

Strafrecht. Veroordeling voor moord op ex-vriendin. Volgens het hof doet de straf van de rechtbank onvoldoende recht aan de feiten en veroordeelt verdachte tot een levenslange gevangenisstraf. Aan de biologische vader en moeder van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend. Anders dan de rechtbank wijst het hof aan de zus en broer van het overleden slachtoffer elk een bedrag van € 5.000 aan shockschadevergoding toe. Zij hebben het stoffelijk overschot van hun zus kort na het incident moeten identificeren, waarbij zij zijn geconfronteerd met de zeer ernstige en schokkende verwondingen.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag. Aan de twee kinderen en het inwonende nichtje van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan affectieschadevergoeding toegekend en aan de ouders van het overleden slachtoffer een bedrag van € 17.500. Aan één kind en het inwonende nichtje wordt daarnaast elk een bedrag van € 30.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Bij het andere kind van het slachtoffer ligt dit volgens de rechtbank anders. Hoewel juist hij zijn moeder als eerste aantrof, biedt de verklaring van de studiebegeleider onvoldoende grondslag om de gevorderde shockschade toe te kennen.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag. Aan de ouders van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan affectieschadevergoeding toegekend. De ouders zijn vlak na de aanval op het slachtoffer direct geconfronteerd met de gruwelijke gevolgen hiervan en hebben gelet op het zware letsel moeten besluiten de medische behandeling van hun zoon te staken. Als gevolg hiervan kampen zij met psychische klachten. Aan de ouders wordt daarnaast elk een bedrag van € 15.000 aan shockschadevergoeding toegekend.