Deelgeschil. Aanrijding tussen een scooterrijder en een automobilist. In deze deelgeschilprocedure vordert de scooterrijder dat de verzekeraar van de automobilist aansprakelijk is voor de geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade. Aan dit verzoek legt de scooterrijder ten grondslag dat er door het agressieve en roekeloze verkeersgedag van de automobilist en doordat de automobilist een gevaarlijke inhaalmanoeuvre heeft ingezet, een aanrijding heeft kunnen plaatsvinden waarbij de scooterrijder letsel heeft opgelopen. De rechtbank wijst het verzoek tot vaststelling van de aansprakelijkheid af ex artikel 1019z Rv. In deze zaak staat slechts vast dat de scooter op enig moment in aanraking is gekomen met de auto. Uit de stellingen van partijen volgt dat tussen hen vrijwel elk onderdeel van deze zaak in geschil is. Om de toedracht te kunnen vaststellen is daarvoor bewijslevering nodig waarvoor een deelgeschilprocedure zich niet leent. Het verzoek tot het houden van een voorlopig getuigenverhoor wijst de rechtbank toe.

Deelgeschil. Uitzendkracht van de gemeente komt tijdens de uitoefening van haar werkzaamheden ten val, doordat zij – zoals zij stelt – is gaan zitten op een kapotte stoel van de gemeente als gevolg waarvan de armleuning afbrak, zij haar evenwicht verloor en uiteindelijk achterover is gevallen met haar hoofd en rug tegen de muur. Zij stelt de gemeente aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval. De rechtbank oordeelt dat in dit geval sprake is van een huis-tuin-en-keukenongeval. Redengevend daarbij is dat het gaan zitten op een voorwerp, op zichzelf beschouwd een situatie is die een normaal risico inhoudt, zodat een werkgever niet gehouden is tot het geven van specifieke instructies of het nemen van specifieke maatregelen. Dit is slechts anders indien de werkgever bijvoorbeeld ondeugdelijke voorwerpen ter beschikking stelt. Anders dan wat de vrouw naar voren heeft gebracht, stelt de gemeente dat de vrouw een beensteun heeft gepakt die niet bestemd is om op te gaan zitten. Daarnaast heeft de gemeente onbestreden aangevoerd dat na de val geen kapotte stoel is gemeld of gezien. Dit betekent dat niet kan worden vastgesteld dat de vrouw op een ondeugdelijke stoel van de gemeente is gaan zitten waardoor het ongeval heeft kunnen gebeuren. Dat anderszins sprake was van een onveilige werkomgeving, is niet gebleken. De gemeente heeft de op haar rustende zorgplicht niet geschonden en is dus niet aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval.

Deelgeschil. Fietster komt met haar wiel in het zand terecht en komt als gevolg van een verkeerde stuurcorrectie ten val. Zij viel vlak voor het wiel van de boottrailer van de auto die vervolgens over haar heen is gereden. De rechtbank oordeelt dat de verkeersfout van de fietster niet zo onwaarschijnlijk is dat de automobilist daarmee geen rekening had hoeven te houden. Het beroep op artikel 185 WVW slaagt niet. Wel slaagt het beroep op eigen schuld aan de zijde van de fietster. De fietster heeft deels eigen schuld aan het ongeval. Zij heeft namelijk zelf besloten niet af te stappen voordat de auto met de boottrailer haar passeerde terwijl zij zelf de impact ervaarde van de auto met de boottrailer op de smalle weg. De rechtbank weegt daarbij zwaar mee dat de automobilist geen verkeersregel heeft overtreden en zijn auto noch de boottrailer de fietster heeft geraakt voorafgaand aan het ongeval. Alles afwegende is de rechtbank van oordeel dat 60% van de schade van de fietster voor rekening van ASR moet komen en 40% van de schade voor rekening van de fietster zelf. De rechtbank ziet aanleiding om de billijkheidscorrectie toe te passen gelet op de ernstige gevolgen van het ongeval. Met toepassing van de billijkheidscorrectie leidt dit ertoe dat de verzekeraar van de automobilist 85% van de schade van de fietster moet dragen en dat de fietster zelf 15% moet dragen.

Vrouw raakt klem tussen de deur op het moment dat zij de bus uitstapte. Toen ze zich had weten te bevrijden, is de chauffeur direct weggereden. De inhoud van de overlegde medische stukken is, naar het gerecht begrijpt, gebaseerd op mededelingen van de vrouw aan degenen die de stukken hebben opgesteld, en de inhoud berust dus niet op medisch onderzoek van de vrouw. Uit de overlegde stukken kunnen geen conclusies worden getrokken met betrekking tot de fysieke toestand van de vrouw. Ook blijkt hieruit helemaal niet van enig causaal verband tussen het ongeval en de gestelde schade. Het beroep richt zich tegen voorgaande. Ook het hof oordeelt dat de aansprakelijkheidsverzekeraar de betwisting voldoende heeft gemotiveerd door te verwijzen naar het huisartsenjournaal. Het hof leidt uit het huisartsjournaal af dat de vrouw heel vaak de huisarts bezocht en dat zij de klachten waarop zij haar vorderingen baseert ook voor het incident heeft geuit naar de huisarts. Niet is uitgesloten dat door het incident de aandoeningen die de klachten geven zijn verergerd, maar daarvan kan, gelet op de overige medische stukken, niet worden uitgegaan, ook niet voorshands. De vrouw heeft geen bewijsaanbod gedaan. Het hoger beroep slaagt niet.

Verzekeringsrecht. Aanrijding tussen twee motorvoertuigen. De verzekeraar stelt zich op het standpunt dat de aanrijding in scène is gezet. In tussenarrest heeft het hof de verzekeraar toegelaten te bewijzen dat de aanrijding in scène is gezet en dat opzettelijk onjuist en onvolledige informatie is verstrekt over de toedracht van de aanrijding en de omvang van de schade. Het hof komt met inachtneming van de deskundigenrapporten tot het oordeel dat de verzekeraar hierin geslaagd is. Uit alle bewijsmiddelen kan immers niet even goed worden afgeleid dat sprake is geweest van een ‘gewone’ aanrijding. Met deze vaststelling is vast komen te staan dat sprake is van opzettelijk onjuist en onvolledige informatieverstrekking.

Vordering in incident tot aanhouding van procedure in afwachting van het strafvonnis afgewezen. In de hoofdzaak vordert de verzekeraar dat haar verzekerde aansprakelijk is voor het plaatsvinden van een verkeersongeval en gehouden is om de daaruit voortvloeiende schade van de verzekeraar te vergoeden. De verzekerde heeft onder invloed van alcohol deelgenomen aan het verkeer, veel te hard gereden, deelgenomen aan een straatrace en onvoldoende oplettendheid betracht. In incident vordert de verzekerde aanhouding van de onderhavige procedure nadat eindvonnis is gewezen in de strafrechtelijke procedure waarin de verzekerde wordt vervolgd voor zijn rol in het dodelijke verkeersongeluk. De rechtbank wijst deze vordering af, nu verwacht wordt dat het strafvonnis al is gewezen voordat de mondelinge behandeling plaats zal vinden. Aanhouding van de civiele procedure is derhalve niet nodig.

Strafrecht. Ook in hoger beroep een veroordeling voor doodslag en een poging doodslag. De verdachte moet het slachtoffer van de poging doodslag en de nabestaanden in totaal bijna € 140.000 schadevergoeding betalen, bestaande uit zowel shockschade- als affectieschadevergoedingen.

Kettingbotsing tussen meerdere vrachtwagens, als gevolg waarvan de voorste vrachtwagenchauffeur letsel heeft opgelopen. In deze procedure verzoekt hij benoeming van zowel een neuroloog als een neuropsycholoog, gelet op de conclusie van de door de verzekeraar van de wederpartij ingeschakelde arbeidsdeskundige/herstelregisseur, namelijk dat de klachten en beperkingen van dien aard zijn dat hij geen reële arbeidsmogelijkheden heeft. Het verzoek tot het gelasten van een voorlopig deskundigenonderzoek wijst de rechtbank af, omdat het te prematuur is. Volgens de rechtbank is er onvoldoende (medische) informatie voorhanden en bij gebrek aan die informatie kan niet met voldoende zekerheid worden aangenomen of het ongeval de (enige) oorzaak is voor de gestelde klachten, en daarmee kan niet worden aangenomen dat het voorgestelde onderzoek op dit moment kan bijdragen aan de vaststelling van de omvang van de schade. Verder neemt de rechtbank in aanmerking dat in strijd is gehandeld met de polisverplichtingen en ondanks herhaald verzoek geen (medische) informatie is verstrekt aan de medische adviseurs van de verzekeraar.

Deelgeschil in letselschadezaak na verkeersongeval. De verzekeraar constateert onregelmatigheden tijdens het schaderegelingstraject en start een feitenonderzoek. Volgens de rechtbank is geen sprake geweest van persoonlijk onderzoek. Er heeft dus geen (onrechtmatig) persoonlijk onderzoek plaatsgevonden, alsmede is de rechtbank van oordeel dat ook het feitenonderzoek niet onrechtmatig was. De opname in de Gebeurtenissenadministratie was wel geoorloofd, maar volgens de rechtbank is niet voldaan aan de voorwaarden voor opname van de gegevens in het Intern Verwijzingsregister (IVR). De drempel ‘een redelijk vermoeden van verzekeringsfraude’ die geldt voor opname in het IVR wordt niet gehaald. Het aantal tegenstrijdigheden of onjuistheden in de aangeleverde informatie en in de verklaringen vormen onvoldoende grond voor de conclusie dat het gaat om een vermoeden van fraude. Het verzoek tot verwijdering van de IVR-registratie wijst de rechtbank toe. Het verzoek dat sprake is van causaal verband tussen de ervaren klachten en de beperkingen als gevolg van het ongeval, leent zich niet voor behandeling in deelgeschil, nu partijen nog te verdeeld zijn over onder meer de aard en omvang van de klachten en beperkingen, de vraag of er een plausibel klachtenpatroon is, de aanwezigheid van pre-existente klachten en in het verlengde hiervan de vraag of sprake is van (juridisch) causaal verband.

Deelgeschil. Verkeersongeval tussen een fietser en een bestuurder van een busje. De verzekeraar van het busje heeft aansprakelijkheid voor het ontstaan en de gevolgen van het ongeval erkend. Sinds het ongeval geeft de man aan te kampen met diverse aanhoudende psych(iatr)ische klachten en lichamelijke klachten. Partijen zijn niet gezamenlijk tot een eindregeling gekomen en als gevolg daarvan hebben zij in samenspraak besloten een psychiatrisch deskundigenbericht te laten verrichten. Ten aanzien van dit rapport heeft de man zich op het blokkeringsrecht beroepen. Aan deze deelgeschilprocedure ligt het verzoek ten grondslag tot het geven van een bevel tot medewerking aan een nieuw psychiatrisch deskundigenonderzoek. De rechtbank wijst dit verzoek af, omdat het verzoek niet kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst. Een voorlopig deskundigenbericht is de aangewezen procedure voor het benoemen van een nieuwe deskundige.