Deelgeschil. Elektromonteur is tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden door de trap gezakt en vervolgens rechtstandig 5 à 6 meter naar beneden gevallen, met knieletsel tot gevolg. De aansprakelijkheid is reeds erkend. In deze procedure vordert de werknemer voor recht te verklaren dat de klachten en de daaruit voortvloeiende beperkingen, als gevolg van het ongeluk zijn ontstaan en daarmee in causaal verband staan met het ongeval. Partijen zijn het erover eens dat uit de orthopedische expertise volgt dat geen medische (orthopedische) verklaring kan worden gegeven voor de gestelde persisterende pijnklachten na het ongeval. De rechtbank oordeelt dat niet kan worden vastgesteld dat sprake is van een plausibel klachtenpatroon. Nu niet vast is komen te staan dat de huidige klachten in causaal verband staan tot het ongeval, wijst de rechtbank het verzoek om een nader voorschot van € 30.000 af.

Militair is op uitzending geweest voor een oefening en tijdens een stapavond mishandeld door een collega. Defensie heeft dit ongeval noch als een bedrijfsongeval noch als een dienstongeval aangemerkt, omdat het incident niet heeft plaatsgevonden tijdens de militaire dienst. De rechtbank kan dit volgen omdat deelname aan de weekend-break en de daartoe behorende stapavond een vrijwillig karakter hadden. Dat de militairen die hieraan deelnamen werden geacht tijdig te verzamelen, maak niet dat eiser op dat moment in de uitoefening van de militaire dienst was omdat hij gehoor zou hebben gegeven aan een dienstbevel. Het beroep is ongegrond.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag en een poging tot moord. De verdachte heeft een vuurwapen op zijn ex-partner en haar moeder afgevuurd op de openbare weg bij een winkelcentrum, met het overlijden van de moeder tot gevolg. Aan de vrouw die het incident ternauwernood heeft overleefd wijst de rechtbank het gevorderde bedrag aan immateriële schade van € 250.000 toe. De gevorderde affectieschadevergoedingen van de dochters en kleindochter van het overleden slachtoffer wijst de rechtbank eveneens toe. Aan twee dochters wijst de rechtbank het bedrag aan shockschadevergoeding toe tot € 15.000. Hoewel zij niet rechtstreeks zijn geconfronteerd met de directe gevolgen van het doden van hun moeder, zijn zij wel kort na het incident naar het plaats delict gereden en geconfronteerd met de informatie hierover. De informatie uit de media, het strafdossier en de forensische rapportages waarover zij de beschikking hadden, maken dat zij zich een duidelijk en specifiek beeld hebben kunnen vormen van hetgeen zich heeft voorgedaan.

Strafrecht. Veroordeling voor bedreiging van portiers van een café met enig misdrijf tegen het leven gericht. Uit de totstandkomingsgeschiedenis van artikel 6:106 aanhef en sub a BW volgt dat onder het hier bedoelde ‘oogmerk’ moet worden verstaan de bedoeling om een ander immateriële schade toe te brengen. Daarvoor volstaat niet dat de verdachte opzettelijk een situatie heeft geschapen waardoor aan de benadeelde partij immateriële schade is toegebracht. Het oordeel van het hof dat de gevorderde immateriële schade ex artikel 6:106 aanhef en sub a BW deels voor vergoeding in aanmerking komt, omdat verdachte met de bewezen verklaarde bedreiging met enig misdrijf tegen het leven gericht het oogmerk had de benadeelde partij immateriële schade toe te brengen is niet toereikend gemotiveerd. Uit de vaststellingen van het hof volgt niet zonder meer dat het oogmerk van de verdachte was gericht op het toebrengen van immateriële schade. De Hoge Raad vernietigt de uitspraak van het hof wat betreft de beslissing over de vordering benadeelde partij.

Strafrecht. Ook in hoger beroep een veroordeling voor medeplichtigheid aan moord. Aan de (twee van de drie) uitwonende stiefkinderen van het slachtoffer wordt met toepassing van de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend.

Strafrecht. Ook in hoger beroep een veroordeling voor medeplichtigheid aan moord. Aan de (twee van de drie) uitwonende stiefkinderen van het slachtoffer wordt met toepassing van de hardheidsclausule ex artikel 6:108 lid 4 sub g BW elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend.

Hoger beroep tegen in eerste aanleg afgewezen deelgeschilbeschikking. In eerste aanleg heeft de kantonrechter geoordeeld dat het verzoek tot veroordeling tot betaling van de BGK zich niet leent voor behandeling in deelgeschil. Vervolgens is een bodemprocedure gestart, waarin de kantonrechter inhoudelijk heeft beslist over de vordering. Het hof oordeelt dat het hoger beroep niet-ontvankelijk is, omdat bij arrest van heden is beslist over het hoger beroep tegen het eindvonnis in de procedure ten principale.

Tussenarrest. Hoger beroep werknemer tegen afgewezen artikel 7:658 BW-vordering op ex-werkgever. In eerste aanleg oordeelde de rechtbank dat er onvoldoende bewijs was dat er een arbeidsongeval had plaatsgevonden en daarom is niet toegekomen aan een verdere beoordeling van het geschil (schending zorgplicht, bewuste roekeloosheid). Ook in hoger beroep legt de werknemer het bepaalde in artikel 7:658 BW ten grondslag aan zijn vordering. Het debat tussen partijen en hetgeen zij daarbij over en weer aan stukken hebben overgelegd, geeft het hof aanleiding om zowel de werknemer als de werkgever in de gelegenheid te stellen nader bewijs te leveren. Ook zal het hof de werkgever gelasten een afschrift van het registratieformulier ex artikel 9 lid 2 Arbowet in het geding te brengen. Het hof zal iedere verdere beslissing aanhouden.

Schadestaatprocedure. Man is door een andere man met de vuist in het gezicht geslagen, waardoor hij achterover is gevallen en met zijn achterhoofd op straat is terechtgekomen. In 2012 is de man strafrechtelijk veroordeeld voor mishandeling met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg, te weten schedelhersenletsel en een nektrauma. In 2013 is in een civielrechtelijke procedure geoordeeld dat sprake is geweest van een onrechtmatige handeling, waarbij de schadeveroorzakende partij is veroordeeld tot vergoeding van de immateriële en materiële schade. In de daaropvolgende jaren zijn op verzoek van de benadeelde verschillende deskundigenonderzoeken verricht. Tot op heden is het partijen niet gelukt om de schade af te wikkelen in onderling overleg. De vraag die de rechtbank moet beantwoorden, is welke klachten van de man door de mishandeling zijn veroorzaakt, tot welke beperkingen de klachten leiden en welke schade hij als gevolg daarvan lijdt. De rechtbank verwerpt diverse verweren van de schadeveroorzakende partij (overschrijding van de redelijke termijn ex art. 6 EVRM, strijd met de goede procesorde en niet voldaan aan stelplicht). De bezwaren tegen de deskundigenrapporten zijn niet steekhoudend. Op grond van de conclusies van de deskundigen stelt de rechtbank vast dat de cognitieve stoornissen, nekklachten en schouderklachten het gevolg zijn van de mishandeling. Het beroep op eigen schuld verwerpt de rechtbank. De rechtbank beoordeelt verschillende schadeposten, waaronder verlies aan verdienvermogen, verlies van zelfwerkzaamheid en medische kosten, die gedeeltelijk worden toegewezen. De beroepen op verjaring en op voordeelstoerekening ten aanzien van de schadeposten door de schadeveroorzakende partij slagen ook niet.

Letselschade-uitkering nog niet rijp voor verdeling huwelijksgoederengemeenschap. Als gevolg van een verkeersongeval heeft de man hersenletsel opgelopen. De vrouw vordert in de verdeling van de huwelijksgoederengemeenschap dat de letselschade-uitkering bij helfte tussen partijen moet worden verdeeld. Om de aard en de omvang van (de voorschotten op) de letselschade-uitkering vast te kunnen stellen heeft de vrouw ex artikel 843a Rv gevorderd om de man te bevelen bescheiden in het geding te brengen. Naar aanleiding van een eerder gewezen tussenarrest heeft de man een brief ingebracht waaruit naar het oordeel van het hof voldoende blijkt dat er nog geen duidelijkheid is over de verknochtheid en de uiteindelijke hoogte of omvang van de letselschade-uitkering. Dit brengt met zich mee dat (de voorschotten op) de letselschade-uitkering nog niet rijp is voor verdeling. Gelet op voorgaande wijst het hof de vordering ten aanzien van de letselschade-uitkering af.