Strafrecht. Veroordeling voor het medeplegen van poging doodslag, waarbij in het midden is gebleven wie welke gedragingen heeft verricht. De rechtbank wijst de vordering tot vergoeding van de immateriële schade toe tot een bedrag van € 50.000. De rechtbank volgt de advocaat-generaal niet in de stelling dat sprake is van eigen schuld.

Strafrecht. Veroordeling voor het medeplegen van poging doodslag, waarbij in het midden is gebleven wie welke gedragingen heeft verricht. De rechtbank wijst de vordering tot vergoeding van de immateriële schade toe tot een bedrag van € 50.000. De rechtbank volgt de advocaat-generaal niet in de stelling dat sprake is van eigen schuld.

Deelgeschil. Patiënt ervaart nadat hij is geopereerd aan een nekhernia toenemende pijnklachten in zijn nek. Twee jaar later is hij opnieuw aan zijn nek geopereerd. Na deze operatie had de patiënt klachten van uitval in de rechterschouder en -arm. De patiënt stelt dat de tweede operatie niet lege artis is uitgevoerd. Daaropvolgend is het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de als gevolg van de medische fout geleden en nog te lijden schade. Partijen hebben vervolgens gezamenlijk ingestemd tot benoeming van een deskundige. In dit deelgeschil is aan de orde of het deskundigenrapport als uitgangspunt heeft te gelden bij de beoordeling van de aansprakelijkheidsvraag en de verdere onderhandelingen. De rechtbank oordeelt dat partijen bij schadeafhandeling moeten uitgaan van de deskundigenrapportage van de gezamenlijk aangezochte deskundige. Niet is gebleken van ernstige bezwaren tegen dat rapport. Op basis van het rapport van de onafhankelijke deskundige wijst de rechtbank de vordering (grotendeels) toe.

In de strafrechtelijke procedure is de man veroordeeld voor een poging zware mishandeling in groepsverband. Op basis van de feiten die bij het strafvonnis zijn vastgesteld houdt het slachtoffer de man aansprakelijk voor de schade die hij stelt te hebben geleden, waarbij hij zich beroept op artikel 6:166 BW. De vordering tot schadevergoeding, waaronder € 10.000 aan immateriële schade, wijst de rechtbank af, omdat het slachtoffer niet inzichtelijk heeft gemaakt dat hij (meer) schade heeft geleden die het gevolg is van het strafbare feit.

Geen letsel. Aanrijding tussen een 11-jarige bestuurder van een elektrische fiets en een automobilist van een bestelwagen. De automobilist stelt dat de ouders van de minderjarige aansprakelijk zijn voor de schade. Voor de vraag of de schade ten gevolge van het verkeersgedrag van de minderjarige dient te worden vergoed aan de automobilist is van belang of de elektrische fiets is aan te merken als een motorrijtuig. De minderjarige heeft volgens de kantonrechter een ernstige verkeersfout gemaakt door zonder snelheid te minderen over te steken op het moment dat de bestelbus de kruising al zeer dicht was genaderd. Deze fout levert echter geen opzet of aan opzet grenzende bewuste roekeloosheid op. Het beroep op overmacht slaagt niet. Een causaliteitsverdeling van 20% voor de automobilist en 80% voor de minderjarige komt de kantonrechter daarom passend voor. De kantonrechter ziet echter aanleiding voor een billijkheidscorrectie: de minderjarige was nog maar 11 jaar oud en een zekere mate van impulsiviteit en onberekenbaarheid is inherent aan het (verkeers)gedrag van kinderen van deze leeftijd. Met toepassing van de billijkheidscorrectie ziet de kantonrechter grond om de schadevergoedingsplicht van de ouders te beperken tot 50%. Voor een verdere billijkheidscorrectie bestaat naar het oordeel van de kantonrechter geen aanleiding. Bij dat oordeel betrekt de kantonrechter dat de minderjarige op een elektrische fiets reed. Die fiets kon in ieder geval 25 kilometer per uur rijden. De minderjarige is nog heel jong en op het moment van de aanrijding reed er niemand naast hem. Dat zijn ouders in dit geval de helft van de schade moeten dragen is billijk nu zij het immers zijn die de elektrische fiets voor de minderjarige hebben gekocht en hem hebben toegestaan daarop zonder effectief toezicht aan het verkeer deel te laten nemen terwijl zij wisten of moesten begrijpen dat het gebruik van een elektrische fiets door een kind van 11 jaar aanzienlijke risico’s op verkeersongevallen met zich zou brengen.

Vervolg in de massaschadezaak tegen producent van borstimplantaten (Allergan). Bureau Clara Wichmann (BCW) eist via een collectieve actie schadevergoeding als belangenbehartiger van de groep vrouwen die de implantaten hebben of hebben gehad. In het tussenvonnis (ECLI:NL:RBAMS:2024:745) heeft de rechtbank onder meer geoordeeld dat BCW de collectieve actie kan en mag instellen en dat de WCAM geldt voor de vorderingen die betrekking hebben op de implantaten die vóór 15 november 2016 zijn geïmporteerd en dat de WAMCA alleen geldt voor de vorderingen van de vrouwen die in Nederland een behandeling hebben gehad ter plaatsing van implantaten die na 15 november 2016 in het verkeer zijn gebracht. Omdat de uitkomst van de WAMCA-procedure de personen uit de nauw omschreven groep bindt, moeten in beginsel de personen uit deze groep de gelegenheid krijgen om te verklaren dat zij niet aan de procedure willen deelnemen (opt-out) of juist, als zij in het buitenland wonen, dat zij wel aan de procedure willen deelnemen (opt-in). Over deze opt-out/opt-in-fase neemt de rechtbank in dit vonnis enkele beslissingen.

Verzekeringsrecht. De vraag is of een slachtoffer dat bij een ernstig auto-ongeval achter het stuur zat, de hoedanigheid van bestuurder heeft verloren doordat een inzittende tijdens het rijden plotseling de handrem aantrok en daardoor het ongeval veroorzaakte. Cassatieberoep over hoe het begrip ‘bestuurder’ ex artikel 4 WAM moet worden uitgelegd. De Hoge Raad ziet zich genoodzaakt hierover prejudiciële vragen te stellen aan het HvJ EU. Eerst worden de partijen in de gelegenheid gesteld zich over de vragen uit te laten.

Drie jaar na het afsluiten van een OVI-verzekering raakt de man betrokken bij een eenzijdig auto-ongeval, met een dwarslaesie tot gevolg. In deze procedure voert hij aan dat de assurantietussenpersoon (ATP) haar zorgplicht jegens hem heeft geschonden, doordat de ATP hem niet heeft geïnformeerd over het bestaan van een SVI-verzekering en over de verschillen tussen de twee verzekeringen. De rechtbank is van oordeel dat de ATP haar zorgplicht niet heeft geschonden. De ATP heeft een passende keuze gemaakt door een OVI-verzekering af te sluiten, nu de man kenbaar heeft gemaakt dat hij alleen een WA-verzekering wilde. Daarnaast stonden de WA-verzekering en een OIV op de offerte vermeld. Het moet voor rekening en risico van de man komen dat hij kennelijk de offerte niet zodanig goed heeft gelezen dat hem dit is opgevallen. Dat de man achteraf gezien liever een SVI-verzekering zou hebben afgesloten omdat hij dan aanspraak had kunnen maken op een hogere verzekeringsuitkering, maakt voorgaande niet anders. De vorderingen worden afgewezen.

Kort geding. Omwonenden van een akker vorderen een verbod op het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen voor de lelieteelt. Zij zijn bang voor ernstige gezondheidsschade voor henzelf en hun kinderen. Volgens de teler valt er niets te vrezen omdat de gewasbeschermingsmiddelen zijn getest en goedgekeurd om te gebruiken. De voorzieningenrechter wijst het verbod toe omdat zij de kans op gezondheidsschade gezien de intensiteit van het gebruik van de gewasbeschermingsmiddelen aannemelijk vindt.

Vonnis na gelasten neurologisch deskundigenbericht. Beoordeling of voldoende aannemelijk is dat de werknemer lijdt aan gezondheidsklachten die kunnen zijn veroorzaakt door de omstandigheden waarin hij heeft gewerkt bij zijn werkgever. In het tussenvonnis was reeds vastgesteld dat de werknemer heeft gewerkt in voor de gezondheid schadelijke omstandigheden en dat de werkgever niet aan haar zorgplicht heeft voldaan. De kantonrechter is van oordeel dat uit het deskundigenbericht volgt dat het causale verband tussen de werkzaamheden en de gezondheidsschade voldoende aannemelijk is. De vorderingen van de werknemer worden toegewezen, waaronder een voorschot van € 20.000 op de totale schadevergoeding.