Strafrecht. Veroordeling voor overtreding van artikel 6 WVW 1994. Aan de ouders van het overleden slachtoffer wordt een bedrag van € 15.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Zij zijn in het ziekenhuis geconfronteerd met hun zwaargewonde dochter en sprake is van verschillende psychische klachten. De grootouders van het slachtoffer hebben geen geslaagd beroep op de hardheidsclausule van artikel 6:108 lid 4 sub g BW gedaan.

Medische aansprakelijkheid. Patiënte stelt twee neurologen van een ziekenhuis aansprakelijk voor het te laat diagnosticeren van MS, dan wel dat zij ten onrechte deze diagnose hebben uitgesloten. In dat verband is onder andere de monitoring van de patiënte aan de orde, het verbreken van de behandelrelatie en het versturen van een incompleet dossier. De rechtbank oordeelt dat zowel de neuroloog die de patiënte in 2005 beoordeelde als de neuroloog die patiënte in 2010 beoordeelde niet (geheel) lege artis hebben gehandeld, zij het op verschillende gronden. Het ziekenhuis is tekortgeschoten in de nakoming van de behandelovereenkomst. Verwijzing naar schadestaatprocedure.

Deze civielrechtelijke procedure gaat over de afhandeling van materiële en immateriële schade als gevolg van een mishandeling. Het slachtoffer heeft als gevolg van een kopstoot letsel opgelopen aan zijn gebit. Het slachtoffer vordert onder andere kosten voor medische behandeling en immateriële schadevergoeding. Partijen zijn het erover eens dat het letsel van aan de voortanden en linkerhoektand het gevolg is van de mishandeling. Zij zijn het niet eens over de hoogte van het gevorderde schadebedrag. De kantonrechter wijst de gevorderde tandartskosten en reiskosten gedeeltelijk toe, alsmede een bedrag van € 1.500 aan immateriële schadevergoeding.

Kort geding in verzekeringsrechtzaak. Tussen partijen is in geschil of Klaverblad de registraties van de persoonsgegevens van de letselschadebehandelaar in het IVR en EVR moet verwijderen in verband met fraudebeschuldigingen. De voorzieningenrechter wijst het verzoek tot verwijdering af. Volgens de voorzieningenrechter is het aannemelijk dat de letselschadebehandelaar bij het invullen van de integriteitsverklaring in verband met haar werkzaamheden voor Klaverblad relevante informatie heeft verzwegen, terwijl zij zich bewust moet zijn geweest van de relevantie van die informatie.

Man in opleiding tot (onder)officier bij de luchtmobiele brigade stapt tijdens een brandcardrace in een moddergat en zakt door zijn knie. De rechtbank oordeelt dat Defensie niet de zorgplicht heeft geschonden door de man niet te attenderen op de kuilen in het parcours tijdens de brandcardrace, dan wel de grond te prepareren/egaliseren. Met de verklaring dat voorafgaand aan de oefening is gecontroleerd of er bijzonderheden waren in het parcours en dat tijdens de oefening instructeurs aanwezig waren die toezicht hielden op de oefening zelf, is volgens de rechtbank voldoende aannemelijk gemaakt dat de maatregelen zijn getroffen die redelijkerwijs mogelijk en nodig waren om zoveel mogelijk te voorkomen dat de man tijdens de brandcardrace schade zou oplopen.

Slachtoffer van zware mishandeling handhaaft in hoger beroep het in eerste aanleg gevorderde bedrag van € 13.000 aan immateriële schade en de oplegging van de schadevergoedingsmaatregel. In hoger beroep dient het slachtoffer een aanvullend verzoek in tot oplegging van de schadevergoedingsmaatregel voor gestelde nieuwe, pas in hoger beroep bekende schade van ziektekosten. Het hof wijst zowel de gevorderde immateriële schade geheel toe, alsmede de aanvullende oplegging van de schadevergoedingsmaatregel voor de nieuw bekende schade.

In deze procedure wordt schadevergoeding gevorderd door een slachtoffer van een mishandeling. In de strafrechtelijke procedure heeft de rechtbank beslist dat de schadeveroorzaker 60% van alle schade moet vergoeden en de vordering tot vergoeding van de immateriële schade toegewezen tot € 10.000 en voor het overige niet-ontvankelijk verklaard. In hoger beroep is het vonnis van de rechtbank vernietigd en de vordering toegewezen tot een bedrag van € 12.500 aan immateriële schade en voor het overige heeft het hof de vordering niet-ontvankelijk verklaard. In deze civiele procedure oordeelt de rechtbank dat het slachtoffer van de mishandeling niet alleen vergoeding kan vorderen van het deel van zijn vordering benadeelde partij waarin hij niet-ontvankelijk is verklaard door de strafrechter. Het slachtoffer kan ook aanvullend daarop vergoeding van zijn schade vorderen die in de strafprocedure nog niet werd gevorderd. De rechtbank begroot diverse schadeposten, waaronder de immateriële schade.

Vrachtwagenchauffeur raakt op het bedrijfsterrein van een derde gewond. Een werknemer van de derde hielp de vrachtwagenchauffeur op een vorkheftruck met het laden van de vrachtwagen, als gevolg waarvan de vrachtwagenchauffeur gewond is geraakt. Partijen verschillen onder meer van mening of de heftruck betrokken is geweest bij het voorval. De SVI-verzekeraar heeft reeds een bedrag aan de vrachtwagenchauffeur uitgekeerd. In deze procedure stelt zij zich als regresnemende verzekeraar op het standpunt dat de derde en de WAM-verzekeraar (van de vorkheftruck) aansprakelijk zijn voor de ontstane schade. De rechtbank oordeelt dat artikel 185 WVW onder de gegeven omstandigheden niet van toepassing is. Het voorval heeft namelijk plaatsgevonden op een particulier terrein, dat is omheind met een hek en slagbomen. Over aansprakelijkheid ex artikel 6:162 BW kan niet worden geoordeeld nu de toedracht van het ongeval onvoldoende duidelijk is. Door de onderzoeken van politie en Arbeidsinspectie is geen helderheid verkregen, getuigen van het ongeval zijn er niet en de aard en locaties van het letsel van de vrachtwagenchauffeur, de vorm van de heftruck en de wijze waarop hij op de grond is aangetroffen, bieden ook onvoldoende aanknopingspunten om het ongeval te kunnen reconstrueren.

Dagvaardingsprocedure over reeds door verzekeraar (NN) uitgekeerde BGK in een (minnelijke) aansprakelijkheidszaak na een verkeersongeval (kettingbotsing met vier voertuigen). Tussen partijen is in geschil of NN gehouden is om, bovenop het door haar aan de belangenbehartiger van de voorste automobilist al betaalde bedrag aan BGK nog eens een aanvullend bedrag te betalen. Toepassing van de dubbele redelijkheidstoets leidt tot matiging van het aantal uren en het uurtarief. De rechtbank wijst de kantoorkosten toe tot het gebruikelijke tarief van 6%, voor het meerdere is geen onderbouwing gegeven. Al met al komt de kantonrechter in totaal niet uit op een hoger bedrag aan BGK. Aangezien NN reeds een bedrag van € 2.000 heeft betaald, heeft zij voldoende uitgekeerd. Vordering wordt daarom afgewezen.

Strafrecht. Veroordeling voor poging doodslag door met kracht met een metalen staaf op het hoofd van de slachtoffers te slaan. Aan een van de slachtoffers wordt een bedrag van € 100.000 aan immateriële schadevergoeding toegekend, wegens onder andere de aard en ernst van het letsel en de omstandigheid dat het slachtoffer een langdurig en intensief revalidatietraject heeft moeten ondergaan.