Strafrecht. Veroordeling voor doodslag door het met een mes met kracht steken in de linkerschouder van het slachtoffer, waardoor de okselslagader is geperforeerd en het slachtoffer is overleden. Aan de partner van het overleden slachtoffer wordt een bedrag van € 15.000 aan shockschadevergoeding toegekend.

Dader moet de medische kosten betalen die de zorgverzekeraar heeft vergoed aan haar verzekerde wegens een mishandeling. Het verweer van de dader dat uit het vonnis van de strafzaak blijkt dat niet bewezen is dat bij de verzekerde als gevolg van het incident schade is ontstaan, waarvoor medische kosten nodig waren, berust op een verkeerde lezing van het vonnis. Het verweer dat de zorgverzekeraar geen vordering op hem heeft omdat hij de materiële en immateriële schade al heeft betaald, faalt ook.

Vrouw op elektrische fiets komt met haar wiel tegen een stalen wegafscheiding van twee centimeter en komt ten val, met letsel tot gevolg. De vrouw stelt de gemeente aansprakelijk en stelt dat de gemeente verkeersdeelnemers had moeten waarschuwen voor de aanwezigheid van de stalen rand op het wegdek. De rechtbank oordeelt dat de kans dat fietsers ten val komen door dit hoogteverschil niet groot is. Fietsers dienen, zeker in het buitengebied, rekening te houden met hoogteverschillen in het wegdek en daar alert op moeten zijn, zeker indien zij voor de op de weg bestaande situatie duidelijk zijn gewaarschuwd. De gemeente is niet aansprakelijk voor de ongelukkige val die de vrouw heeft gemaakt.

Eindvonnis na deskundigenbericht. Aanrijding tussen twee automobilisten. In het tussenvonnis heeft de rechtbank de automobiliste toegelaten te bewijzen dat de andere automobilist haar van linksachter heeft aangereden op de middelste rijstrook. De deskundige heeft de technische toedracht van het ongeval niet kunnen vaststellen. Nu de door de automobiliste gestelde toedracht niet is komen vast te staan, is ook niet vast komen te staan dat sprake is geweest van een verkeersfout. De rechtbank wijst de vorderingen van de automobiliste af.

Deelgeschil. Vrouw op elektrische fiets komt ter hoogte van een basketbal ten val, met letsel tot gevolg. De vrouw stelt de gemeente aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade, omdat de gemeente volgens haar een gevaarlijke situatie heeft geschapen door een basketbalveld aan te leggen bij een doorgaand fietspad en onvoldoende maatregelen te treffen om te voorkomen dat basketballen het fietspad oprollen. Zij stelt dat zij als gevolg van die nalatigheid is gevallen. De kantonrechter is van oordeel dat de gemeente niet gehouden was veiligheidsmaatregelen te nemen. De kans dat een basketbal vanaf het veld het fietspad oprolt, met als gevolg een val en ernstig letsel, acht de kantonrechter zo klein dat de gemeente op dit risico niet bedacht hoefde te zijn. De vorderingen worden afgewezen.

Vrouw komt met haar scootmobiel ten val op een fietspad, met letsel tot gevolg. De vrouw stelt dat het fietspad ten tijde van haar val gebrekkig was en heeft de gemeente als wegbeheerder aansprakelijk gesteld voor haar schade. De rechtbank heeft de vorderingen van de vrouw afgewezen, omdat naar het oordeel van de rechtbank niet vast is komen te staan dat het fietspad gebrekkig was en evenmin dat de gemeente onrechtmatig heeft gehandeld. De beslissingen van de rechtbank worden door de vrouw in hoger beroep tevergeefs bestreden. Omdat het hof tot het oordeel komt dat het fietspad niet gebrekkig was ten tijde van het ongeval, behoeft de vraag of het vermeende gevaar zich heeft verwezenlijkt geen beantwoording.

Vordering op zorgverzekeraar. Als gevolg van een ernstig motorongeluk is de man aangewezen op twee been-/knieprothesen. In overleg met de aansprakelijkheidsverzekeraar en zijn werkgever heeft de man Genium-prothesen aangeschaft. In deze procedure vordert hij, vanwege daarbij gemaakte afspraken, vergoeding van de prothesen door Menzis als zorgverzekeraar. Menzis heeft verweer gevoerd en daarbij kort gezegd betoogd dat de Rheo-prothesen een goedkoper en doelmatiger alternatief zijn. Om de verschillen tussen de beide typen prothesen te onderzoeken, heeft de rechtbank een revalidatiearts benoemd. De man heeft naar het oordeel van de rechtbank feitelijk onderbouwd dat de Genium-prothesen vanwege de specifieke eigenschappen in zijn situatie met dubbelzijdige amputatie, actieve levensstijl en trapgebruik doelmatig is, omdat de Genium-prothesen meer veiligheid biedt dan het alternatief. De vordering van de man wordt toegewezen.

Deelgeschil. Een deskundig toezichthouder asbestverwijdering (dta’er) verzoekt om de vennootschap en de aansprakelijkheidsverzekeraar te veroordelen tot betaling van schadevergoeding wegens een bedrijfsongeval. De dta’er is tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden van de trap gevallen, met letsel tot gevolg. De verzekeraar weigert de schadevergoeding en stelt dat het ongeval niet onder de dekking van de verzekering valt. De kantonrechter komt tot het oordeel dat het ongeval wel onder de dekking valt. De stelling van de verzekeraar dat de uitsluiting in de aansprakelijkheidsverzekering betrekking heeft op alle activiteiten gerelateerd aan uitzenden en detacheren, strookt niet met de polisvoorwaarden. Als de verzekeraar die ruime betekenis had willen toekennen aan de uitsluiting, had zij dit in de verzekeringsvoorwaarden moeten opnemen en vermelden. Of de dta’er werkzaamheden verricht op basis van een arbeidsovereenkomst of als zzp’er kan in het midden blijven, nu in beide gevallen de schade is gedekt.

Eindarrest bewijswaardering schade. Tussen twee glazenwassers heeft een confrontatie plaatsgevonden, waarvoor beiden strafrechtelijk zijn veroordeeld. Partijen vorderen over en weer schadevergoeding. In dit eindarrest stelt het hof, na bewijslevering, de materiële schade aan de bus van de glazenwasser vast. Het hof oordeelt dat hij gedeeltelijk in het leveren van bewijs dat de andere glazenwasser schade heeft toegebracht aan zijn bus, is geslaagd.

Verzekeringsrecht. Man komt te overlijden nadat een ruim 350 kilo wegende strobaal vanaf een aanhangwagen op hem is gevallen. De leverancier van de strobalen, die aansprakelijk is voor het ongeval, was ten tijde van het ongeval verzekerd onder een Werk- en Landbouwmaterieelverzekering bij Allianz (hierna: WLM-polis) en een bedrijfsaansprakelijkheidsverzekering bij Fatum (hierna: AVB-polis). Het geschil spitst zich toe op de vraag of Allianz ex artikel 7:961 lid 3 BW een regresrecht heeft op Fatum, omdat Fatum draagplichtig is voor de door Allianz uitgekeerde schadevergoeding en de gemaakte kosten om de reden dat de aansprakelijkheid van de leverancier onder de AVB-polis is gedekt en niet (ook) onder de WLM-polis. De overlijdensschade als gevolg van een van een aanhanger vallende hooibaal is verzekerd onder zowel de WLM-polis als de AVB-polis van de leverancier. Tussen partijen is niet in geschil dat de na-u-clausule in de AVB-polis harder is dan die in de WLM-polis. Allianz heeft expliciet benoemd dat in het geval onder de WLM-polis dekking bestaat, Fatum een beroep kan doen op de na-u-clausule in de AVB-polis en dat dan niet Fatum maar Allianz dekking dient te verlenen. Allianz komt dan ook geen regresrecht toe jegens Fatum.