Eindvonnis na getuigenverhoren en deskundigenbericht. Letselschade na verkeersongeval met fiets. Volgens de rechtbank is er onvoldoende bewijs dat de vrouw in haar val van de fiets een juist op dat moment passerend voertuig van het GVB heeft geraakt, hoewel verschillende getuigen dat wel zo hebben verklaard. Er is geen reden om te twijfelen aan de oprechtheid van de getuigen, maar wel zijn er opvallende verschillen in de getuigenverklaringen. De waarnemingen zijn mogelijk beïnvloed door later verkregen informatie of suggestie. Daarnaast wijst het overige bewijsmateriaal niet op een aanraking met het voertuig.

Strafrecht. Veroordeling voor het veroorzaken van een dodelijk verkeersongeval ex artikel 6 WVW. Aan de moeder en stiefvader van een van de slachtoffers wordt elk een bedrag van € 6.000 aan shockschadevergoeding toegekend, nu zij in het mortuarium zijn geconfronteerd met het verwonde gezicht en het met glasscherven bedekte stoffelijk overschot. Aan het slachtoffer die het ongeval heeft overleefd wordt een bedrag van € 7.500 aan shockschadevergoeding toegekend. Het slachtoffer zat onder het bloed van de andere overleden slachtoffers en is getuige geweest van het overlijden van een van de inzittenden en vervolgens in het ziekenhuis is geconfronteerd met zijn ernstig gewonde beste vriend die later in zijn bijzijn is overleden. Aan de moeder van het slachtoffer die het ongeval heeft overleefd wordt een bedrag van € 4.500 aan shockschadevergoeding toegekend, nu zij is geconfronteerd met het levensbedreigende interne letsel van haar zoon.

Deelnemer aan obstakelrun, waarbij met lucht gevulde hindernissen die zich in het water bevinden moeten worden gepasseerd, loopt ernstig letsel op na mislukte sprong van een obstakel. De deelnemer stelt de organisator van de run aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade. De rechtbank komt met toepassing van de Kelderluik-criteria tot de conclusie dat organisator niet onrechtmatig heeft gehandeld. Het obstakel is onderdeel van een parcours in het water waarbij hindernissen door deelnemers moeten worden overbrugd. Dat draagt naar zijn aard het risico in zich dat deelnemers uitglijden en ongelukkig terechtkomen, maar dat risico is evident en in redelijkheid niet te voorkomen. Bovendien was het risico niet zodanig dat de organisator maatregelen had kunnen en moeten treffen om te voorkomen dat de deelnemer besloot van het obstakel te springen en vervolgens uitgleed.

Verzoek tot voorlopig deskundigenbericht. Verkeersongeval tussen een automobilist en een voetganger, met letsel voor de voetganger tot gevolg. De (medische) causaliteit tussen de pijnklachten en het ongeval staat vast gezien de orthopedische expertises. De orthopedisch chirurgen hebben niet geoordeeld over de pijnklachten en de invloed (op lange termijn) daarvan op het functioneren van de man, wat wel van belang is voor het vaststellen van de schade door het ongeval. Aan het verzoek legt de voetganger ten grondslag dat hij dagelijks pijnklachten ervaart als gevolg van het ongeval die hem beperken in zijn algemeen dagelijks leven en in zijn werk. De rechtbank oordeelt dat het belang tot benoeming van een verzekerings- en revalidatiearts voldoende is onderbouwd.

Medische aansprakelijkheid. Patiënt krijgt van huisarts een stoprecept voorgeschreven wegens verhoogde cholesterol. Een paar maanden later maakt de patiënt een herseninfarct door. De patiënt houdt de huisarts aansprakelijk op grond van artikel 6:74 jo. 6:162 BW. De rechtbank oordeelt dat de huisarts niet onzorgvuldig heeft gehandeld door een stoprecept voor cholesterolverlagende medicatie uit te schrijven. Op basis van het huisartsenjournaal (waarbij in beginsel van de juistheid van hetgeen daarin staat vermeld wordt uitgegaan) stelt de rechtbank vast dat de patiënt op eigen initiatief is gestopt met de medicatie en dat hij dat tijdens het consult aan zijn huisarts heeft medegedeeld. Daarnaast speelt mee dat de patiënt therapieontrouw was en zonder overleg met de medicatie stopte (non-compliancegedrag). De vorderingen worden afgewezen.

Medische aansprakelijkheid. Bij een patiënt wordt een darmperforatie geconstateerd nadat zij een laparoscopie onderging. De patiënt stelt het ziekenhuis aansprakelijk voor de geleden en nog te lijden schade. De rechtbank wijst een tussenvonnis omdat zij voorlichting door (een) onafhankelijke medische deskundige(n) nodig heeft om te kunnen beoordelen of bij de operatie en in het natraject de nodige zorg in acht is genomen en zo nee, wat de situatie zou zijn geweest wanneer wel de nodige zorg zou zijn betracht. Ook beveelt de rechtbank het ziekenhuis het beschikbare beeldmateriaal van de operatie te overleggen. Het beroep op schending van de informatieplicht en het beroep op de redelijkheid en billijkheid kunnen naar het oordeel van de rechtbank niet tot toewijzing van de vorderingen leiden.

Verzoek tot voorlopig getuigenverhoor in letselschadezaak. Tijdens sloopwerkzaamheden in een fabriekspand van Campina is een verdiepingsvloer ingestort, als gevolg waarvan een medewerker van een bij de sloop betrokken onderaannemer ernstig letsel heeft opgelopen. Allianz (de aansprakelijkheidsverzekeraar van de onderaannemer) stelt Campina (kwalitatief) aansprakelijk voor de schade, omdat de sloop is uitgevoerd op basis van een door Campina goedgekeurd ondeugdelijk sloopplan. Het hof wijst het voorlopig getuigenverhoor, dat ziet op de totstandkoming van het ten tijde van het ongeval gebruikte sloopplan en de rol van Campina daarbij, toe.

Conclusie advocaat-generaal Hartlief. In deze zaak gaat het om regres door het UWV voor uitkeringen gedaan aan de gewond en arbeidsongeschikt geraakte bijrijdster als gevolg van een ongeval waarvoor de motorbestuurder aansprakelijk is. De bestuurder van de motor, die door het ongeval is overleden, en de bijrijdster waren kort voor het ongeval gaan samenwonen. Centraal staat de vraag of de beperking van regresrechten zoals dat van het UWV kan worden tegengeworpen aan het UWV. In cassatie valt Achmea (WAM-verzekeraar) het oordeel van het hof, dat het UWV hoe dan ook een regresrecht heeft op Achmea, aan. Het UWV voert aan dat Achmea geen belang heeft bij het beroep omdat niet relevant is of de overleden motorbestuurder en de bijrijdster ten tijde van het ongeval een gemeenschappelijke huishouding voerden, maar slechts of zij dat deden ten tijde van de UWV-uitkeringen. Hartlief concludeert dat het beroep van Achmea slaagt, nu het hof Achmea in staat had moeten stellen om de stellingen over het samenwonen, het elkaar verzorgen en het elkaar financieel onderhouden te bewijzen.

Ongeval met sportauto tijdens een carbecue (evenement met eten en drinken waarop autobezitters hun voertuig laten bewonderen). De bestuurder verliest onder invloed van alcohol de macht over het stuur en raakt een andere auto en omstanders. In deze procedure wil Allianz de schade verhalen op het bedrijf (eigenaar van de auto) als verzekeringnemer, op de vennoten van het bedrijf en op de bestuurder van de auto. De rechtbank kan niet vaststellen dat de verzekeringnemer ooit de polisvoorwaarden heeft ontvangen, echter betekent dat niet dat er voor de telefonisch afgesloten verzekering geen voorwaarden zouden gelden. Met toepassing van de Haviltex-maatstaf en de aanvullende werking van de redelijkheid en billijkheid komt de rechtbank tot het oordeel dat tussen partijen de gebruikelijke voorwaarden gelden die de verzekeraar op dat moment aanbood onder de aanduiding allrisk. De rechtbank volgt daarmee de vaste rechtspraak over de voorwaarden die gelden als een verzekeraar alleen mondeling voorlopige dekking verleent. Allianz heeft een verhaalsrecht op de bestuurder, niet alleen als vennoot van de verzekeringnemer maar ook als aansprakelijke persoon ex artikel 15 WAM. De rechtbank vindt het niet naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar dat de gedaagde partijen de schade aan Allianz moeten betalen.

Automobilist wordt klemgereden door de politie, waarbij schade aan de politieauto is ontstaan. Deze procedure gaat over de vraag of de verzekeraar van de automobilist gerechtigd is de schadevergoeding die zij heeft uitgekeerd aan (de verzekeraar van) de politie kan verhalen op de automobilist. Volgens de verzekeraar was de automobilist niet bij haar verzekerd wegens wanbetaling en is sprake geweest van roekeloos handelen. De kantonrechter oordeelt dat de automobilist aansprakelijk is voor de schade. Op het moment van het voorval was er dekking onder zijn autoverzekering, maar de kantonrechter oordeelt dat de verzekerde roekeloos heeft gehandeld, zodat de verzekeraar betaling van de schadevergoeding kan vragen.