Corpocon staat slachtoffers van het schietincident in Alphen aan de Rijn in 2011 bij op basis van een no cure no pay-overeenkomst. In opdracht van Corpocon heeft Beer sinds 2012 de aansprakelijkheidsprocedure gevoerd van deze slachtoffers tegen de Nationale Politie in drie instanties. Na aansprakelijkheidsvaststelling door de Hoge Raad in 2019 heeft Beer een aantal slachtoffers, waaronder overgestapte cliënten van Corpocon, bijgestaan ter verkrijging van schadevergoeding. Die cliënten hebben hun overeenkomst met Corpocon opgezegd. Het hof komt – net als de voorzieningenrechter van de rechtbank in kort geding – tot het oordeel dat Beer deze slachtoffers mag blijven bijstaan.

Deelgeschil. In een strafrechtelijke procedure is een man veroordeeld voor mishandeling van een andere man. De man heeft zich in die procedure gevoegd als benadeelde partij, maar is in zijn vordering tot schadevergoeding niet-ontvankelijk verklaard. In deze deelgeschilprocedure vordert de benadeelde een verklaring voor recht dat hij als gevolg van het geweldsincident een studievertraging heeft opgelopen van twaalf maanden. De rechtbank oordeelt dat voldoende vaststaat dat de benadeelde door de mishandeling een hersenschudding heeft opgelopen. Echter kan op dit moment het causaal verband tussen het letsel en de studievertraging van de benadeelde niet worden aangenomen. Ten eerste slaagt het beroep op de omkeringsregel niet en ten tweede staat niet vast dat het niet halen van de twee tentamens tot een jaar studievertraging heeft geleid.

Verkeersongeval tussen fietser en automobilist op fietsoversteekplaats. Dit geschil gaat over de zaakschade die de automobilist heeft opgelopen aan zijn auto. Er is geen sprake van overmacht bij de automobilist. Beide partijen hebben een aandeel gehad aan het ontstaan van het ongeval. De fietser heeft, terwijl bij de oversteekplaats haaientanden op het fietspad stonden, niet goed genoeg gekeken voordat hij de weg op fietste en de automobilist heeft zich onvoldoende tijd gegund om goed te kunnen kijken of er een fietser achter de bestelbus vandaan zou komen. Zij heeft tevens haar snelheid niet (voldoende) aangepast. De kantonrechter komt tot de verdeling dat de fietser 40% moet bijdragen aan de schade die de automobilist heeft geleden en de automobilist dient 60% van zijn eigen schade te dragen.

Hoofdzaak en vrijwaring. Aanrijding tussen een trein van Arriva en een personenauto op een onbewaakte spoorwegovergang, met overlijden van de automobilist tot gevolg. De rechtbank veroordeelt de verzekeraar van het overstekende voertuig op grond van artikel 15a lid 2 RVV en artikel 185 WVW tot vergoeding van de schade. In de vrijwaringszaak vordert Achmea Prorail en de gemeente te veroordelen tot betaling van al hetgeen waartoe Achmea in de hoofdzaak mocht worden veroordeeld. Volgens de verzekeraar van het overstekende voertuig heeft de gemeente na eerdere (dodelijke) incidenten niet tijdig maatregelen getroffen om de veiligheid te verbeteren. Daarnaast is aangevoerd dat Prorail aansprakelijk is omdat de situatie bij de onbewaakte spoorwegovergang ten tijde van het ongeval onveilig was in verband met begroeiing en de aanwezigheid van schakelkasten en dat de onbeveiligde spoorwegovergangen in de huidige tijd van stillere en snellere treinen gevaarzettend zijn vanwege het ontbreken van een fysieke barrière. Die vorderingen worden afgewezen. Een vordering in vrijwaring in reconventie van Prorail, die ertoe strekt Achmea te veroordelen tot een vergoeding van schade aan de spoorweg, wordt toegewezen.

Werknemer loopt tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden letsel op. Tijdens het plaatsen van een metalen constructie met behulp van een kraan, is hij op zijn rechterarm geraakt door een ketting en/of de haak. Sinds de dag van het ongeval is de werknemer volledig arbeidsongeschikt. Partijen zijn het oneens over de toedracht van het ongeval. Met de kantonrechter is het hof van oordeel dat de werkgever niet is geslaagd in haar opgedragen bewijs en dat daarom niet is komen vast te staan dat sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid aan de zijde van de werknemer. De werkgever heeft niet aangetoond dat het ongeval heeft plaatsgevonden op de door haar gestelde manier en dat dus niet is komen vast te staan dat de werknemer de haak bewust heeft gebruikt.

Verkeersongeval met meerdere slachtoffers. De aansprakelijkheid is door de verzekeraar van de schadeveroorzakende partij erkend. De vraag is of en zo ja, hoe hoog de schade is die als gevolg van het ongeval is geleden. De automobilist stelt dat hij als gevolg van de door het ongeval opgelopen letsels en pijnklachten is beperkt in het verrichten van activiteiten en vordert verschillende schadeposten: verlies van arbeidsvermogen, studievertraging, vervangend transport en immateriële schade. Het gerecht wijst de gevorderde schadeposten gedeeltelijk toe.

Benoeming orthopedisch chirurg. Achteropaanrijding met letsel tot gevolg. De aangereden automobilist wenst dat er een neurologische expertise wordt verricht, nu de WAM-verzekeraar van de aansprakelijke partij betwist dat de rug- en beenklachten gerelateerd zijn aan het ongeval. De rechtbank oordeelt dat er een orthopedische expertise moet worden verricht, omdat de klachten van de automobilist voortkomen uit de (lage) rug met uitstraling naar het linkerbeen. De beslissing op het verzoek tot het gelasten van een neurologische expertise houdt de rechtbank aan.

Beveiliger stelt werkgever aansprakelijk voor letsel opgelopen tijdens zijn werkzaamheden. De beveiliger kreeg een alarmmelding en heeft zich toegang verschaft tot het terrein door over een hek te springen, waarbij hij met zijn ring achter het hek is blijven haken. Als gevolg daarvan is zijn ringvinger geheel van zijn hand afgerukt. Het gerecht komt tot de conclusie dat de werkgever haar zorgplicht heeft geschonden. Gebleken is dat het springen over hekken niet ongebruikelijk is onder beveiligers, dat tijdens de inwerkperiode de beveiliger met zijn collega ook over hekken gesprongen is om de betreffende locatie te betreden én tot slot is niet gebleken van een veiligheidsplan of een vastgelegde constructie van de werkgever waaruit volgt dat er niet over hekken gesprongen mag worden. Daarnaast, en dat volgt ook uit het rapport van de Arbeidsinspectie, is er geen specifieke instructie dat geen sieraden of dergelijke gedragen zouden mogen worden, terwijl dat wel wordt aanbevolen. Het gerecht begroot de verschillende gevorderde schadeposten, waaronder de immateriële schade.

Regresvordering van werkgever van loon en re-integratiekosten van werkneemster op derde op grond van artikel 6:107a BW. Het hof moet beoordelen of er een arbeidsovereenkomst bestaat tussen de werkgever en werkneemster. De werkgever heeft voldoende onderbouwd dat zij met de werkneemster afspraken is overeengekomen over de te verrichten werkzaamheden om het bedrijf te kunnen voortzetten. Het hof oordeelt, anders dan de rechtbank, dat de overeengekomen rechten en verplichtingen een arbeidsovereenkomst opleveren. Daarbij komt dat vaststaat dat de werkgever loon heeft betaald aan de werkneemster. De werkneemster is uitgevallen als gevolg van arbeidsongeschiktheid, wat het gevolg is van onrechtmatig handelen door de derde. De derde is gehouden om het door de werkgever aan de werkneemster doorbetaalde loon tot het bedrag waarvoor de derde bij het ontbreken van een loondoorbetalingsverplichting aansprakelijk zou zijn, als schade te vergoeden.

Dienstplichtige ontwikkelt als gevolg van uitzending naar Libanon PTSS. In deze procedure vordert de man vergoeding van de schade die hij heeft geleden als gevolg van deze uitzending. In de kern betreft deze zaak de vraag naar de hypothetische loopbaan in de situatie zonder PTSS en de daarbij te hanteren uitgangspunten. Het beroep wordt ongegrond verklaard door de rechtbank.