Vordering tot vergoeding van de schade wegens mishandeling door een echtpaar. De vrouw is veroordeeld voor mishandeling en vergoeding van de immateriële schade. Enkele jaren later overlijdt de vrouw. Haar man zit in een verzorgingstehuis en is psychisch onvoldoende in staat is om mee te krijgen wat er op een zitting besproken zou worden. In deze procedure vordert de benadeelde schadevergoeding van de man. De kantonrechter oordeelt dat vaststaat dat de man de benadeelde meermaals heeft geslagen met een stok die was voorzien van iets scherps en dat de benadeelde als gevolg van de mishandelingen is verwond aan zijn linkerhand en -arm. De immateriële schade begroot de kantonrechter op € 5.000, nu het evident is dat de benadeelde ernstig beperkt is in het gebruik van zijn linkerhand. Toekenning van materiële schadeposten.

Verkeersongeval tussen fietser en bromfietser, als gevolg waarvan de fietser gewond is geraakt. In geschil is de benadering van het inkomen zonder ongeval en de vraag of benadeelde partij de schadebeperkingsplicht heeft geschonden door zijn verdienvermogen niet te benutten. Het hof is van oordeel dat de keuze van de benadeelde om geen werk meer te zoeken een tweemaal zo hoge bijdrage heeft geleverd aan het negatieve verschil tussen feitelijke en theoretische verdiencapaciteit als de aan de verzekeraar toe te rekenen omstandigheden. Op grond van de causale verdeling is een ‘eigen schuld’-percentage van 66,67% op zijn plaats. Het hof ziet reden voor een billijkheidscorrectie tot 50% vanwege de uiteenlopende ernst van de gemaakte fouten. Enerzijds valt de benadeelde gezien zijn psychische problematiek een minder groot verwijt te maken van zijn onjuiste keuze en anderzijds valt het de verzekeraar als professionele partij aan te rekenen dat zij (nadat zij eerst vier jaar had geprocedeerd over de aansprakelijkheid en nadat vervolgens na vier jaar nog steeds geen regeling was bereikt) geen concrete stappen heeft ondernomen om te onderzoeken of de schade van de benadeelde niet kon worden beperkt. Anders dan de rechtbank, komt het hof tot het oordeel dat mogelijk wel schade wegens verlies van verdienvermogen is geleden en geleden zal worden. Het hof benoemt een rekenkundige.

Vrijwaringszaak. Eenzijdig verkeersongeval. De inzittende van de auto kan zijn kosten van de behandelend psycholoog niet verhalen op de verzekeraar van de bestuurder, nu inzittende niet aannemelijk heeft gemaakt dat sprake is van causaal verband tussen de psychische klachten en het ongeval. De tegenvordering van de verzekeraar wijst de rechtbank af, nu er geen sprake is van eigen schuld van de inzittende. Er is volgens de rechtbank niet vast komen te staan dat het ongeval is veroorzaakt door lachgasgebruik en dat de inzittende geen autogordel om had. De verzekeraar heeft met de nadere akte en eisvermeerdering gehandeld in strijd met de eisen van de goede procesorde.

Man zakt tijdens het installeren van zonnepanelen door het dak en komt terecht op een tractor. Als gevolg van de val heeft hij letsel opgelopen. In kort geding vordert de man een voorschot op zijn schade, met als grondslag dat de inlenende werkgever (zo stelt hij) aansprakelijk is voor de schade als gevolg van het ongeval. De kantonrechter komt tot het oordeel dat te veel onzekerheid bestaat over de gestelde rechtsverhoudingen. Er is onvoldoende aangevoerd om tot de aanname te komen dat de aansprakelijk gestelde partij de inlenende werkgever is. Evenmin kan de aansprakelijk gestelde partij bij deze stand van zaken gezien worden als de hoofdaannemer. De vordering kan niet worden toegewezen.

In hoger beroep stelt werkneemster Samsung aansprakelijk voor de door haar geleden en nog te lijden schade als gevolg van een burn-out en depressie. De werkneemster stelt dat zij psychische klachten heeft ontwikkeld door de werkomstandigheden, die er onder andere uit bestaan dat zij door haar manager is gepest, vernederd en geïntimideerd en dat het onderzoek over haar klacht daarover onzorgvuldig is uitgevoerd. De rechtbank heeft de vordering afgewezen nu de schadelijke werkzaamheden niet zijn komen vast te staan, evenmin als het causaal verband tussen de psychische klachten en de werkomstandigheden. Ook het hof komt tot het oordeel dat de werkgever niet aansprakelijk is voor de schade als gevolg van de burn-out en depressie. Er is niet komen vast te staan dat de werkneemster werkzaamheden heeft moeten verrichten onder omstandigheden die schadelijk waren voor haar gezondheid.

Regresvordering. Verzekeraar komt terug op een eerdere erkenning van aansprakelijkheid voor een verkeersongeval omdat volgens de verzekeraar duidelijk is dat de feitelijke toedracht anders was dan aanvankelijk aangenomen en dat het daarmee naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn wanneer zij aan haar erkenning(en) wordt gehouden. De rechtbank oordeelt dat zelfs als er inmiddels een andere feitelijke toedracht van het ongeval zou vaststaan dan de toedracht die ten grondslag lag aan de erkenningen dit op zichzelf onvoldoende reden is om de verzekeraar toe te staan om terug te komen op erkenning van die aansprakelijkheid. De onjuiste voorstelling van de toedracht komt dan, naar verkeersopvattingen voor rekening en risico van de verzekeraar. Het betreft hier een rechtsverhouding tussen aan beide kanten professionele WAM-verzekeraars, in een situatie waarin vanaf het begin onduidelijkheid bestond over de toedracht. Eventuele vergissingen aan de kant van de verzekeraar ter zake erkenning van aansprakelijkheid dienen voor haar rekening als professioneel WAM-verzekeraar te blijven, zeker nu geen sprake is geweest van een overhaaste beslissing. Niet is komen vast te staan dat zij tot die erkenning is gekomen onder invloed van bedrog (art. 3:44 BW). De verzekeraar is gehouden de WAM-schade te vergoeden.

Kort geding. Automobilist stelt nog steeds klachten aan zijn hoofd, nek, rug en mentale klachten te hebben als gevolg van een verkeersongeval. De aansprakelijkheid is reeds door de verzekeraar erkend, maar partijen twisten over de vraag of sprake is van klachten en beperkingen en zo ja of sprake is van causaal verband met het ongeval en of de klachten en beperkingen tot schade hebben geleid. In kort geding is voldoende aannemelijk gemaakt dat de klachten bestaan en dat die voor het ongeval niet bestonden. Dit betekent echter niet dat het causaal verband tussen het ongeval en de klachten vaststaat en dat klachten tot beperkingen en schade hebben geleid. Objectief medisch en arbeidsdeskundig onderzoek is nodig. Gelet op de omstandigheden dat gestelde klachten door de aanrijding kunnen zijn ontstaan, sprake is van financiële nood, de kosten voor een multidisciplinaire behandeling niet kunnen worden betaald en de verzekeraar niet voortvarend heeft gehandeld, kent de voorzieningenrechter een aanvullend voorschot toe van € 20.000.

Duikongeval met dwarslaesie tot gevolg. In een eerder deelgeschil oordeelde de rechtbank dat de gemeente niet aansprakelijk is voor het ongeval. In deze procedure komt de rechtbank terug op de in een eerder deelgeschil genomen beslissing op basis van nieuwe informatie. Ter plaatste gold toch geen zwemverbod, anders dan de gemeente in deelgeschil had betoogd. De rechtbank beoordeelt de zaak integraal opnieuw aan de hand van de Kelderluik-criteria en komt tot de conclusie dat de gemeente had moeten waarschuwen voor ondiep water ter plaatse en dus aansprakelijk is. Het beroep op eigen schuld slaagt. De rechtbank oordeelt dat de benadeelde voor 50% eigen schuld heeft aan het ongeval. Na weging van de omstandigheden van het geval wordt de schadevergoedingsverplichting van de gemeente met toepassing van de billijkheidscorrectie vastgesteld op 80%.

Arbeidsconflict tussen advocaat-stagiaire en werkgever. In eerste aanleg heeft de kantonrechter de arbeidsovereenkomst ontbonden wegens een verstoorde arbeidsverhouding. De advocaat-stagiaire stelt de werkgever aansprakelijk ex artikel 7:658 en 7:611 BW vanwege psychische klachten en maakt tevens aanspraak op een hogere transitievergoeding en een hogere betaling van achterstallig loon en een bonus. Net als de kantonrechter, oordeelt het hof dat de werkgever niet aansprakelijk is. Wat betreft de nevenverzoeken komt het hof tot lagere bedragen dan de kantonrechter heeft toegewezen. De advocaat-stagiaire moet te veel ontvangen loon terugbetalen.

Aansprakelijkheid Nederlands bedrijf voor diens ondergeschikte na ongeval van een werknemer van een Duits bedrijf op het terrein van het Nederlandse bedrijf. Vordering ingesteld door zowel de werknemer als diens Duitse werkgever (loonregres). Door het Nederlandse bedrijf is een vordering in reconventie ingesteld stellende dat de Duitse werkgever zijn zorgplicht heeft geschonden jegens diens werknemer en dat sprake is van medeaansprakelijkheid van de Duitse werkgever. In een (eerder) tussenvonnis heeft de rechtbank geoordeeld dat Nederlands recht van toepassing is en het Nederlandse bedrijf in beginsel aansprakelijk is. In deze uitspraak oordeelt de rechtbank dat het verweer van het Nederlandse bedrijf dat het Duitse bedrijf naar Duits recht aansprakelijk is jegens zijn eigen werknemer wordt verworpen en dat de Duitse werkgever dus niet tezamen met het Nederlandse bedrijf medeaansprakelijk is. De vorderingen van de Duitse werknemer en zijn werkgever worden toegewezen. De reconventionele vordering wordt afgewezen.