Ongeval tussen een voetganger en een taxibus. In een eerdere deelgeschilprocedure heeft de rechtbank geoordeeld dat de taxibus en de WAM-verzekeraar voor 50% hoofdelijk aansprakelijk zijn ex artikel 185 WVW voor de schade van de voetganger. In hoger beroep vordert de voetganger dat zij voor 100% aansprakelijk zijn voor het ongeval. Net als de rechtbank acht het hof de ernst van de fout van de voetganger vele malen hoger dan die van de bestuurder van de taxibus. De voetganger is overgestoken op een weg waar hij geen voorrang had terwijl hij zag dat de bestuurder met hoge snelheid de oversteekplaats naderde. Anderzijds had de bestuurder van de taxibus meer moeten anticiperen dan hij had gedaan door het gas los te laten, de cruisecontrol uit te zetten en zijn voet bij de rem te zetten. Het hof komt niet uit op een hogere vergoedingsplicht dan de erkende 50%. De billijkheidscorrectie van artikel 6:101 BW kan meebrengen dat de verplichting om de in artikel 6:96 lid 2 BW bedoelde kosten te vergoeden, niet of niet in gelijke mate als de primaire schadevergoedingsplicht wordt verminderd en volgens het hof geldt deze regel ook voor de kosten van het deelgeschil. De omstandigheden van deze zaak maken dat de kosten van het deelgeschil, conform het geldend uitgangspunt, in deze zaak voor 50% moeten worden gedragen door de aansprakelijke partij.

Kort geding. Eiser vordert voorschot van € 35.000. Kop-staartaanrijding met betrokkenheid van verschillende voertuigen. Een bestelbus botst achterop een automobilist, waardoor dit voertuig volgens eiser doordrukt op zijn auto (met paardenwagen). In deze procedure stelt de bestuurder van het voertuig met de paardenwagen de werkgever van de achteropaanrijder aansprakelijk. De bestuurder van de bestelbus betwist dat de auto voor hem is doorgedrukt op het voertuig met paardenwagen van eiser. Er bestaat nog veel onduidelijkheid over de toedracht van het ongeval. Naar het voorlopig oordeel van de voorzieningenrechter is onvoldoende zeker dat de werkgever van de achteroprijder aansprakelijk moet worden gehouden voor de schade van de bestuurder van de paardenwagen. Daarvoor is nader onderzoek naar de feiten nodig, waarvoor in kort geding geen mogelijkheid bestaat. Voorlopige getuigenverhoren lijken hiervoor aangewezen. De vordering tot betaling van een voorschot wordt wegens het ontbreken van een spoedeisend belang afgewezen.

Deelgeschil. Passagier van een auto raakt betrokken bij een eenzijdig verkeersongeval waarbij de bestuurder de macht over het stuur is verloren waarna de auto in het water is beland. De passagier heeft hierbij ernstig letsel opgelopen. De bestuurder van de auto had lachgas gebruikt en is hiervoor strafrechtelijk veroordeeld. De passagier vindt dat NN als WAM-verzekeraar van de auto volledig aansprakelijk is voor de schade. Aanvankelijk was NN bereid om 75% van de schade te vergoeden vanwege het niet juist dragen van de gordel. Na de uitspraak in de strafrechtelijke procedure stelt NN zich op het standpunt dat sprake is van 50% eigen schuld aan de zijde van de passagier. In deze deelgeschilprocedure komt de rechtbank tot het oordeel dat het lachgasgebruik van de bestuurder in enige mate aan de passagier kan worden verweten en dat zij haar gordel niet op de juiste wijze heeft gedragen. De causale verdeling aan de bijdrage aan het ontstaan van het ongeval is 60% voor de bestuurder en 40% voor de passagier. Na toepassing van de billijkheidscorrectie, met inachtneming van het ernstige letsel en de blijvende lichamelijke en geestelijke klachten, stelt de rechtbank vast dat NN 70% van de schade moet dragen en de passagier zelf 30% van de schade moet dragen.

Tussenvonnis medische aansprakelijkheid. Deskundigenbericht traumachirurg. Partijen zijn het eens dat het nodig is dat nader deskundigenonderzoek wordt verricht naar de gezondheidsschade die is veroorzaakt door de medische fouten waarvoor het AMC aansprakelijkheid heeft erkend. Opnieuw benoeming van traumachirurg.

Deelgeschil. Klant struikelt in supermarkt over een droogloopmat en komt ten val. De supermarkt is niet aansprakelijk voor de (letsel)schade als gevolg van het ongeval. Er kan niet worden geoordeeld dat de supermarkt door de droogloopmat los op de tegelvloer te leggen een risico heeft geschapen dat onder de omstandigheden redelijkerwijs niet verantwoord was. De val is niet veroorzaakt door de mat, maar door de handelswijze en het gedrag van een voorbijlopende klant die de mat met haar voet kort heeft doen omhoog krullen. Volgens de rechtbank is sprake van een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Kort geding. Vrouw vordert een voorschot op de in de schadestaatprocedure vast te stellen schadevergoeding, bestaande uit wettelijke rente over het smartengeld, schade wegens verlies van arbeidsvermogen en vergoeding van de kosten voor mantelzorg. In de bodemprocedure heeft de rechter voor recht verklaard dat Aruba aansprakelijk is voor alle schade die de vrouw heeft geleden als gevolg van het ongeval. De vordering ten aanzien van wettelijke rente over het smartengeld wordt door het gerecht toegewezen. Ten aanzien van de schade wegens verlies arbeidsvermogen moet er voor vaststelling op de langere termijn een deskundige worden ingeschakeld. Het voorschot zal worden beperkt in tijd. Vergoeding van de kosten voor mantelzorg wordt niet toegewezen. De vrouw moet eerst de daadwerkelijk benutte mantelzorg in kaart brengen en deze moet ondersteund worden met een medische indicatie.

Eindvonnis na acht eerdere tussenvonnissen. De rechtbank begroot de schadeposten huishoudelijke hulp en zelfwerkzaamheid schattenderwijs.

Deelgeschil. Verkeersongeval tussen scooterrijder en fietser, met letsel en arbeidsongeschiktheid voor de fietser tot gevolg. De rechtbank bepaalt dat geen restverdiencapaciteit resteert na het beenletsel, voor verdiencapaciteit zonder ongeval kan geen einddatum worden gegeven. In dit geval acht de rechtbank het redelijk om twee derde van de transitievergoeding met het verlies aan verdienvermogen te verrekenen.

In deze procedure staat de vraag centraal of de ambulancedienst onrechtmatig heeft gehandeld tegenover een 2-jarig kind doordat de dienst niet binnen 15 minuten na een 112-melding bij hem aanwezig was en dus of de ambulancedienst om die reden aansprakelijk is voor de schade. De rechtbank komt tot de conclusie dat er geen concrete aanwijzingen zijn dat de ambulance er langer dan 15 minuten over heeft gedaan om het kind te bereiken. Er is geen sprake van een overschrijding van de 15-minutennorm. Daarnaast strekt de 15-minutennorm niet ter bescherming van de patiënt, nu het gaat om een planningsnorm en niet om een resultaatverplichting. Geen sprake van onzorgvuldig handelen.

Strafrecht. Veroordeling voor medeplegen moord. Aan de partner en de twee minderjarige kinderen van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan affectieschadevergoeding toegekend. De gevorderde shockschadevergoeding wijst de rechtbank af, nu deze vordering onvoldoende door de partner is onderbouwd. Aan de ouders van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 17.500 aan affectieschadevergoeding toegekend. Aan de moeder en de zus van het overleden slachtoffer wordt elk een bedrag van € 20.000 aan shockschadevergoeding toegekend, nu zij het slachtoffer levenloos voor de ouderlijke woning op straat hebben aangetroffen.