Ongeval bij een leerbedrijf tijdens het lossen van een lading met metalen elementen, als gevolg waarvan een leerling ernstig letsel oploopt. De onderwijsinstelling die technisch mbo-onderwijs aan de leerling aanbood wordt aansprakelijk gesteld voor de schade. De rechtbank oordeelt dat de onderwijsinstelling in dit geval mocht volstaan met het controleren of het leerbedrijf door de Samenwerkingsorganisatie Beroepsonderwijs Bedrijfsleven (SBB) was erkend als leerbedrijf: geen schending zorgplicht. De beroepen op artikel 6:76 BW en artikel 6:162 BW slagen eveneens niet.

Hoger beroep van eindvonnis na beschikking in deelgeschil (art. 1019cc lid 3 sub b Rv). Man komt tijdens het maken van een proefrit met de motor van een klant ten val, doordat hij in botsing komt met een auto met een aanhanger die op de weg aan het keren was. Volgens het hof staat vast dat beide verkeersdeelnemers een bijzondere manoeuvre aan het uitvoeren waren. Echter had de motorijder zijn bijzondere manoeuvre al voltooid, in tegenstelling tot de automobilist. Het hof oordeelt wel dat er sprake is van eigen schuld aan de zijde van de motorrijder, nu de motorrijder de keermanoeuvre niet op tijd heeft waargenomen. De schade kan voor 75% aan de automobilist worden toegerekend en voor 25% aan de motorrijder. Geen toepassing van de billijkheidscorrectie.

Vordering tot het alsnog toekennen van een arbeidsongeschiktheidsuitkering voor een zelfstandige na het sluiten van een vaststellingsovereenkomst. Bij het sluiten van deze overeenkomst heeft de zelfstandige zijn klacht met betrekking tot zijn lichamelijke klachten ingetrokken en is afgesproken dat nader onderzoek plaatsvindt naar zijn psychische klachten. Na onderzoek door twee psychiaters heeft TAF (welke optreedt als gevolmachtigd agent) ook deze klacht afgewezen evenals de klacht met betrekking tot nieuwe lichamelijke klachten. Dit laatste met een beroep op de vaststellingsovereenkomst. De vordering tot het alsnog toekennen van een arbeidsongeschiktheidsuitkering op grond van fysieke klachten is door de rechtbank afgewezen gelet op het karakter van een vaststellingsovereenkomst, terwijl voor het aannemen van relevante psychische klachten gezien ook de aard van het onderzoek met wederzijdse instemming geen grond bestaat.

Conclusie advocaat-generaal (A-G) Lindenbergh. In deze zaak moet volgens A-G Lindenbergh niet de vraag worden gesteld of gemiste inkomsten uit zwart werk voor vergoeding in aanmerking komen. Deze vraag heeft het hof immers niet bevestigend beantwoord (anders dan de cassatiemiddelen stellen). Het standpunt van Achmea dat bij de schadebegroting door het verlies van arbeidsvermogen alleen mag worden gerekend met door de benadeelde in het verleden genoten inkomsten waarvoor belasting en premies zijn afgedragen, lijkt volgens de A-G niet goed vol te houden. De klachten falen. Subsidiair hebben de middelen betrekking op de vraag op welke wijze bij de vaststelling van de omvang van schade door verlies van arbeidsvermogen moet worden omgegaan met het feit dat de benadeelde aan zijn vordering mede ten grondslag legt dat hij werkzaamheden heeft verricht waaruit inkomen is genoten waarover geen belasting en premies zijn afgedragen. Door onder andere het arrest Zwarte inkomsten uit 2000 te bespreken, komt de A-G tot de conclusie dat ook deze klachten falen. Verwerping van het cassatieberoep.

Letselschade na geweldsincident, met onder andere oogletsel tot gevolg. De drie schadeveroorzakers zijn strafrechtelijk veroordeeld. In de civiele procedure stelt de benadeelde dat de drie schadeveroorzakers onrechtmatig hebben gehandeld en vordert vergoeding van de (resterende) door hem geleden en nog te lijden schade. Voorafgaand aan deze procedure heeft de rechtbank meerdere tussenvonnissen gewezen, alsmede een eindvonnis. In dit eindvonnis heeft de rechtbank de drie schadeveroorzakers hoofdelijk veroordeeld tot betaling ter zake van de reeds geleden materiële en immateriële schade. Een van de aangesproken partijen heeft een beroep op eigen schuld gedaan, die de rechtbank volgens het hof onterecht niet heeft beoordeeld. Echter is onvoldoende gesteld en bewezen dat daadwerkelijk sprake is geweest van eigen schuld van de benadeelde. Het medisch causale verband tussen de mouches volantes (waarnemen van vlekjes) en het geweldsincident kan moeilijk worden vastgesteld, maar is niet geheel uitgesloten. Het hof stelt partijen in de gelegenheid om zich uit te laten in hoeverre het risico op mouches volantes bijdraagt aan de totale vordering. Ook stelt het hof de benadeelde in de gelegenheid om zijn PTSS-klachten nader te onderbouwen, alsmede een nadere onderbouwing dat zijn gestelde beperkingen hebben geleid tot arbeidsongeschiktheid.

Eindvonnis in langlopende letselschadezaak. Man is in 2010 door drie mannen mishandeld. Twee mannen zijn strafrechtelijk veroordeeld voor medeplegen van zware mishandeling en de andere man is vrijgesproken. Eerder heeft de civiele rechter vastgesteld dat ook de vrijgesproken man onrechtmatig heeft gehandeld. In deze procedure wordt vergoeding van de schade gevorderd als gevolg van de mishandeling. De gevorderde schadevergoeding vanwege verlies van verdienvermogen wijst de rechtbank af, nu niet is vast komen te staan dat de man door de mishandeling arbeidsongeschikt is geraakt. De man (eiser) moet de kosten van de arbeidsdeskundige aan de rechtbank betalen. De hoogte van het verlies aan zelfredzaamheid is schattenderwijs vastgesteld. De rechtbank wijst een bedrag van € 40.000 aan immateriële schadevergoeding toe, alsmede de gevorderde verhuiskosten.

Deelgeschil. Fietsclubje van drie vrouwen doet mee aan een fietstocht. Na een fietstocht van 15 kilometer valt een van de vrouwen en loopt letsel op. Zij stelt een van de andere vrouwen uit het fietsclubje aansprakelijk voor haar schade op grond van artikel 6:162 BW. De rechtbank oordeelt dat sprake is van een sport- en spelsituatie, nu de vrouwen fietsen op racefietsen, fietskleding en helmen droegen en reden met een aanzienlijke snelheid met geringe onderlinge afstand. Dit past volgens de rechtbank bij het (recreatief) beoefenen van de wielersport. Het ontstaan van het ongeval is een misverstand tussen de aansprakelijkgestelde partij en de overige fietsers over de te volgen route en de betekenis van het commando dat door de schadeoplopende partij is gegeven. Er is sprake van een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Arbeidsongeval. Het linkerbeen van de werknemer komt terecht onder een composieten plaat, als gevolg waarvan hij een dubbele onderbeenbreuk en een enkelfractuur heeft opgelopen. Een jaar na het arbeidsongeval is de werknemer betrokken geweest bij een verkeersongeval. De werkgever betwist de klachten van de werknemer en betoogt dat niet kan worden uitgesloten dat de klachten met het verkeersongeval samenhangen. Uit het rapport van de orthopedisch chirurg komt naar voren dat er geen klachten en afwijkingen zijn die er ook zouden zijn geweest zonder het arbeidsongeval. De klachten van de werknemer zijn dus het gevolg van het arbeidsongeval, waar de werkgever aansprakelijk voor is. De rechtbank wijst een bedrag van € 20.000 aan immateriële schadevergoeding toe.

Kort geding. Verkeersongeval tussen automobilist en bestuurder van een gehuurde bus verzekerd door Alllianz. De automobilist spreekt Allianz aan tot vergoeding van zijn schade en vordert een voorschot op de schade, alsmede veroordeling om mee te werken aan de afwikkeling. Allianz erkent de aansprakelijkheid op basis van de destijds bekende informatie. Uit nader onderzoek leidt Allianz af dat mogelijk sprake is van een opzettelijke aanrijding, nu blijkt dat de namen van de personen die bij de aanrijding betrokken waren bekend zijn van meerdere opzetaanrijdingen. De rechtbank wijst de vorderingen af, nu er nog te veel onduidelijkheden zijn (over o.a. de toedracht van het ongeval). In de gegeven omstandigheden kan Allianz niet worden veroordeeld tot medewerking aan de afwikkeling van de schade.

Vrouw wendt zich tot een praktijk waar een behandelaar zowel als manueel therapeut als fysiotherapeut werkzaam is, met nek- en hoofdpijnklachten. Tijdens het tweede bezoek kraakt de behandelaar de nek van de vrouw. De vrouw verwijt de behandelaar dat hij die behandeling zonder medische indicatie en zonder overleg heeft verricht. Na de behandeling was bij de vrouw een dissectie van de halsslagader opgetreden en vervolgens een herseninfarct ontstaan. De vrouw wijt dit aan de fouten van haar behandelaar en vordert vergoeding van haar schade. De rechtbank oordeelt dat de behandelaar bij zijn werkzaamheden niet de zorg van een goed hulpverlener in acht heeft genomen, omdat de tractie manipulatie die hij bij de vrouw heeft verricht niet geïndiceerd was volgens de geldende professionele standaard.