Strafrecht. Schietincident. Veroordeling wegens medeplichtigheid aan een poging tot moord. Het slachtoffer heeft een schadevergoeding gevorderd bestaande uit € 175.000 aan immateriële schade. De rechtbank wijst de vordering hoofdelijk toe. Het slachtoffer ondervindt nog dagelijks de gevolgen van het schietincident en dat zal naar verwachting ook nooit veranderen. Hij zal altijd afhankelijk blijven van een rolstoel of rollator. De beschadiging van zijn ruggenmerg zal naar verwachting nooit meer herstellen. De klachten die hier uit voortvloeien, te weten verminderde gevoeligheid, rugpijn, krachtverlies in benen en verlammingsverschijnselen, zijn permanent.

Vrouw was als ‘independent contractor’ werkzaam als verpleegkundige. Tijdens haar verblijf in het Marriott hotel is zij gevallen op een trap bij het zwembad, als gevolg waarvan haar linkerenkel is gebroken. De door de vrouw overgelegde foto en filmopname geven de situatie ter plaatse weer maar kunnen haar op zichzelf niet baten bij de bewijslevering van de stelling dat de trap ten tijde van de val nat – en dus glad – was. Verder zijn geen concrete feiten en/of omstandigheden gesteld waaruit kan blijken dat de trap daar waar zij liep ten tijde van de val nat was. Nu niet vaststaat dat de trap nat was, kan de stelling dat de vrouw is uitgegleden over die natte traptrede niet slagen. Vorderingen ex artikel 6:162 BW en artikel 6:174 BW worden afgewezen.

Eindvonnis met vaststelling van de schade in een letselschadezaak. De toeschouwer is gewond geraakt doordat een langs de carnavalsroute gelegen muur instortte. Zij is hierdoor blijvend verlamd geraakt. Bij eerdere tussenvonnissen en na deskundigenonderzoek naar letsel en schade, is geoordeeld dat het Land, dat over de informatie beschikte dat de muur op instorten stond, onrechtmatig heeft gehandeld en aansprakelijk is voor de door haar geleden schade. Geoordeeld is daarbij ook dat het Land die schade niet kan afwentelen op de eigenaar van de muur. Bij dit eindvonnis wordt de materiële en immateriële schade vastgesteld en wordt het Land veroordeeld deze te vergoeden, met aftrek van de al eerder toegewezen voorschotten.

Medewerker van een betaald voetbalorganisatie valt tijdens het uitoefenen van zijn werkzaamheden achter de bar op zijn achterhoofd, als gevolg waarvan hij letsel oploopt. De betaald voetbalorganisatie heeft onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld waaruit volgt dat zij aan haar zorgplicht heeft voldaan. Zij is als werkgever aansprakelijk voor het arbeidsongeval van de medewerker. Het hof ziet, evenals de rechtbank, onvoldoende aanknopingspunten om de schadevergoeding in deze procedure definitief te kunnen vaststellen. Verwijzing naar de schadestaatprocedure. Het door de rechtbank toegewezen voorschot van € 38.000 acht het hof gerechtvaardigd, nu op basis van de medische informatie voldoende aannemelijk is dat sprake is van aanzienlijke materiële en immateriële schade.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Deelgeschil. Een van drie zaken van cliënten van eenzelfde onderneming (niet aangesloten bij een (beroeps)vereniging of keurmerk, waardoor volgens de kantonrechter geen sprake is van toezicht of kwaliteitswaarborgen) die een dispuut hebben over buitengerechtelijke kosten in letselschadezaken. In alle drie de zaken wordt gelijkluidend geoordeeld dat de in de betreffende zaak opgetreden belangenbehartiger niet heeft aangetoond over voldoende erkende expertise op het gebied van personenschade te beschikken. Belangenbehartiger heeft verklaard intern te zijn opgeleid en geen opleiding en cursussen op het gebied van personenschade te hebben gevolgd. Kennis van het personenschaderecht wordt van het internet en uit jurisprudentie gehaald. Belangenbehartiger kan daarom niet als personenschadespecialist worden aangemerkt. De kantonrechter ziet niet in waarom de uitgevoerde inhoudelijke werkzaamheden een hoger uurtarief dan € 80 rechtvaardigen. Hetzelfde geldt voor de administratieve werkzaamheden. Hiervoor wordt een uurtarief van € 50 redelijk geacht. De verzekeraar heeft weliswaar niet direct en niet in alle dossiers van de onderneming bezwaar gemaakt tegen het uurtarief van € 185, maar dat wil niet zeggen dat verzekeraar daarmee haar recht zou hebben verspeeld hier bezwaar tegen te maken. Uit de overgelegde jurisprudentie en literatuur blijkt dat er steeds meer aandacht is voor ongereguleerde belangenbehartigers en dat dit doorwerkt in het beleid dat verzekeraars hanteren.

Leerlinge ondervindt na een samenwerkingsoefening met een mat tijdens een gymles pijn in haar rug. De leerlinge stelt de school en haar verzekeraar aansprakelijk voor de gevolgen van het ongeval. Doordat de leerlinge, mede door het verloop van tijd, verschillende en onderling tegenstrijdige versies van de feitelijke toedracht heeft geschetst, is onvoldoende voldaan aan de op haar rustende stelplicht.

Kort geding. Voorschot in letselschadezaak. Het geschil tussen partijen spitst zich toe op het causaal verband tussen het verkeersongeval en de klachten en op de (onderbouwing van de) hoogte van de schade. De rechtbank oordeelt dat het onvoldoende aannemelijk is dat de gestelde schade meer beloopt of meer gaat belopen dan de tot op heden door de verzekeraar uitgekeerde voorschotten van in totaal € 145.000. Er bestaan te veel onduidelijkheden ten aanzien van het causaal verband. Daarbij komt dat het spoedeisend belang bij de vorderingen onvoldoende is onderbouwd.

Kopstoot tijdens voetbalwedstrijd. De voetballer stelt zowel de voetbalvereniging als de bestuursleden aansprakelijk op grond van onrechtmatige daad, omdat de voetbalvereniging de identiteitsgegevens van de kopstootgever bewust zou hebben achtergehouden. De rechtbank oordeelt dat er in rechte niet van kan worden uitgegaan dat de voetbalvereniging en de bestuursleden wisten wie de kopstootgever is en bewust zijn gegevens hebben achtergehouden. Afwijzing schadevergoedingsvordering.