Wegbeheerdersaansprakelijkheid. Scooterrijder stelt dat hij ten val is gekomen doordat er modder op de weg lag die door regen glad was geworden. Hoogheemraadschap is als wegbeheerder niet aansprakelijk voor de schade, aldus de rechtbank. Er is geen sprake van een verzwaarde stelplicht. De zorgplicht van Hoogheemraadschap gaat niet zover als de scooterrijder stelt; Hoogheemraadschap hoefde onder de gegeven omstandigheden niet ook in het weekend de wegen te schouwen. Geen schending van de zorgplicht.

Bestuurder van een auto veroorzaakt onder invloed van alcohol een verkeersongeval, waarbij een inzittende letsel oploopt. De WAM-verzekeraar tracht de door haar aan het slachtoffer uitgekeerde schade op de bestuurder te verhalen op grond van artikel 15 WAM. Zowel de rechtbank als het hof wijzen de vordering van de verzekeraar af. Het hof ging ervan uit dat het bestaan van de alcoholclausules en de consequenties daarvan voor de dekking in 2014 niet dermate algemeen bekend waren dat gezegd kan worden dat de bestuurder niet te goeder trouw mocht aannemen dat zijn aansprakelijkheid door een verzekering was gedekt. Hiertegen stelt de WAM-verzekeraar cassatie in. Het middel slaagt. Het begrip ‘goede trouw’ in artikel 15 WAM is op dezelfde wijze te begrijpen als artikel 3:11 BW. Het hof heeft miskend dat goede trouw ook ontbreekt indien bestuurder goede reden had te twijfelen over de vraag of zijn aansprakelijkheid door een verzekering was gedekt.

Arbeidsongeschikte (ex-)werknemer vordert schadevergoeding van werkgever T-Mobile omdat de re-integratieverplichtingen niet (steeds) zouden zijn nagekomen. De rechtbank wijst de vordering, gebaseerd op artikel 7:611 BW af, omdat er geen causaal verband bestaat tussen de tekortkoming van de werkgever en de schade. Ook geen verhaal mogelijk op grond van artikel 7:658 BW omdat niet aannemelijk is gemaakt dat de gestelde schade is geleden in de uitoefening van de werkzaamheden. Hof bekrachtigt de uitspraak van de rechtbank waarin de vordering van de werknemer werd afgewezen.

Strafrecht. Verpleegkundige wordt verdacht van het voortijdig beëindigen van het leven van ongeveer twintig COVID-patiënten. De rechtbank verklaart het beklag van GGZ Drenthe gericht tegen het verstrekken van gevoelige gegevens in de zaak van de voormalig verpleegkundige van het Wilhelmina Ziekenhuis in Assen gegrond. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van zeer uitzonderlijke omstandigheden die maken dat het afgeleide verschoningsrecht van GGZ Drenthe verder moet worden doorbroken.

Haartransplantatie in het buitenland. Cliënte vraagt bindend advies van de Geschillencommissie Zorg Algemeen na de behandeling. Zij verwijt de zorgaanbieder dat de haartransplantatie onzorgvuldig en onprofessioneel is uitgevoerd waardoor schade is geleden. De vordering tot vernietiging van het bindend advies wijst de rechtbank af. In haar overige vorderingen is de vrouw niet-ontvankelijk.

Conclusie advocaat-generaal Harteveld. Strafrecht. Het oordeel van het hof dat sprake is van een aantasting in de persoon ‘op andere wijze’ ex artikel 6:106 sub b BW, welke het gevolg is van de meermaals gepleegde mishandeling, is niet onbegrijpelijk en toereikend gemotiveerd. De klachten van het slachtoffer worden als een PTSS met paniekaanvallen geclassificeerd.

Kort geding. Opheffing beslag. Naar aanleiding van een confrontatie is de buurvrouw een letselschadeprocedure gestart jegens de buurman, waarin zij een schadevergoeding vordert van € 50.000. De rechtbank wijst de vordering af. In kort geding wenst de buurman opheffing van het beslag voor het verkrijgen van een overbruggingshypotheek. De vordering wordt toegewezen, maar de buurman kan aan de opheffing alleen rechten ontlenen bij aflegging van een schriftelijke verklaring waarin hij zich jegens de buurvrouw tot een aantal afspraken met betrekking tot de verkoop van zijn huidige woning verbindt.

Vordering tot schadevergoeding wegens letselschade na vrijspraak voor mishandeling in strafzaak. Een vrijspraak door de strafrechter hoeft niet eraan in de weg te staan dat de gedragingen waarvan een persoon door de strafrechter is vrijgesproken, als gevolg van andere bewijsregels of op grond van aanvullend bewijs door de burgerlijke rechter bewezen worden verklaard. Het hof vindt de mishandeling nog niet bewezen gelet op de overgelegde bewijsstukken, maar staat bewijslevering door de vermeende mishandelde toe.

Benoeming kinderneuroloog en kinderanesthesioloog in het kader van medische aansprakelijkheid. Bepaling verloren kans na erkende anesthesiefout en mogelijk delay ter zake van daarna ontstane epilepsie.

Mishandeling met kaakfractuur tijdens een voetbalwedstrijd. De centrale vraag is of ‘gedaagde’ degene is die het slachtoffer heeft geslagen. In de civiele procedure komt niet vast te staan dat het gedaagde is geweest die het slachtoffer heeft geslagen. Sinds het incident hebben veel personen die aanwezig waren verschillende verklaringen afgelegd: in e-mailberichten, verhoren door de politie en in verhoren in de strafzaak bij het hof (waar ‘gedaagde’ is vrijgesproken). Net als het hof in de strafzaak, komt de rechtbank tot de conclusie dat de tuchtcommissie van de KNVB een sturende rol heeft gehad: door het toedoen van de tuchtcommissie zijn de (verklaringen van de) getuigen zodanig ‘besmet’ dat zij onbruikbaar zijn geworden.