Na deskundigenbericht is de rechtbank van oordeel dat een balkonafscheiding niet voldoet aan de eisen uit het Bouwbesluit 2012. Gebrekkigheid ex artikel 6:174 BW wordt aangenomen. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat sprake was van excessieve druk waartegen de balkonconstructie niet bestand hoeft te zijn. Verhuurder is aansprakelijk voor de val door de plaatconstructie. Verhuurder had eenvoudig de positionering van de glasklemmen kunnen controleren en herstellen, maar heeft dit nagelaten.

Mishandeling met ernstig traumatisch schedelletsel tot gevolg. Het hof acht een smartengeldbedrag van € 15.000 passend, gelet op de beperkingen die het slachtoffer ondervindt in zijn dagelijks leven, bij zijn studie en bij de uitoefening van zijn hobby’s. Het hof komt tot een hogere immateriële vergoeding dan de rechtbank. Het hof weegt zwaar mee dat het ging om opzet op het toebrengen van letsel.

Deelgeschil in langlopende letselschadezaak (na verschillende andere procedures). Volgens de rechtbank kan in deze procedure geen oorzakelijk verband worden aangenomen tussen de gevolgen van het verkeersongeval en de klachten van de vrouw. Evenmin kan worden aangenomen dat de vrouw haar baan heeft verloren als gevolg van klachten die zijn veroorzaakt door het ongeval. Er zijn aanwijzingen dat sprake is van eerdere psychische problematiek, eerder (licht) hoofdletsel en somatiseren. De kosten van deelgeschil worden gematigd en begroot maar niet toegewezen omdat het causaal verband tussen het ongeval en de klachten (nog) niet vaststaat.

Verzekeringsmaatschappij mag kosten van een fraudeonderzoek op de tegenpartij van de verzekerde verhalen wegens fraude. Kosten extern onderzoeksbureau en (buiten)gerechtelijke kosten toegewezen. Interne onderzoekskosten onvoldoende onderbouwd.

College van B&W heeft geweigerd aansprakelijkheid te erkennen voor de (im)materiële (rest)schade die duiker/brandweerman stelt te hebben geleden als gevolg van zijn traumatische ervaringen tijdens zijn werkzaamheden bij de brandweer. Voorheen was de Raad van oordeel dat omstandigheden weliswaar (ook) naar objectieve maatstaven gemeten zeer ingrijpend zijn – gedacht kan bijvoorbeeld worden aan confrontatie met dodelijke slachtoffers of ernstige dreiging van geweld – maar inherent zijn aan de functie van bijvoorbeeld brandweerman. De Raad denkt daar nu anders over. De Raad blijft het criterium buitensporigheid hanteren, maar ziet aanleiding om dit criterium los te zien van de vraag of de werkzaamheden waar het om gaat al dan niet als inherent aan de betrokken functie zijn te beschouwen. De afwijzing van de schadevergoeding is onvoldoende gemotiveerd en de Raad geeft het college de opdracht tot het nemen van een nieuw besluit.

Strafrecht. Veroordeling voor doodslag. Verdachte heeft slachtoffer in zijn borst geschoten, als gevolg waarvan hij kort daarna is overleden voor de portiek van zijn woning. Aan de moeder van het slachtoffer wordt een bedrag van € 10.000 aan shockschadevergoeding toegekend. De moeder is niet alleen met het overlijden van haar zoon geconfronteerd, maar tijdens de reanimatie ook met de schotwond in de borst. Aan de moeder wordt ook een bedrag van € 20.000 aan affectieschadevergoeding toegekend. Aan het broertje van het slachtoffer wordt ook een bedrag van € 10.000 aan shockschadevergoeding toegekend. Het broertje is direct naar beneden gerend en trof daar het slachtoffer alsmede zijn moeder aan die bezig was met reanimeren. Beroep broer en zus op hardheidsclausule in het kader van affectieschadevorderingen afgewezen.

Productaansprakelijkheid MoM-heupprothesen. Uit het deskundigenbericht volgt dat de (onderdelen van de) MoM-heuprothesen van Biomet in de relevante periode (2004-2009) ‘state of the art’ waren en dat niet is komen vast te staan dat de onderdelen die samen de MoM-heupprothese vormen destijds gebrekkig waren. Weliswaar liepen de personen een specifiek risico op bijwerkingen in verband met vrijkomende metaaldeeltjes, maar niet is vast komen te staan dat de metaaldeeltjes in die periode tot gezondheidsschade zouden kunnen leiden.

Bijtincident tussen twee honden. Pitbull houdt andere hond in zijn kaken klem. Bezitters van pitbull en de zoon van de bezitter van de andere hond zijn gewond geraakt bij de poging de andere hond te bevrijden en vorderen over en weer schade. Bezitter van pitbull aansprakelijk nu het bijten niet wordt betwist. Het beroep op eigen schuld slaagt niet, het was juist aan de bezitter van de pitbull om ervoor te zorgen dat hij zijn hond onder controle had. Bezitter andere hond niet aansprakelijk nu niet vaststaat dat deze bezitter pitbull heeft gebeten. Ook al zou dat wel vast staan dan is sprake van eigen schuld waardoor de schade van de bezitter van de pitbull geheel voor eigen rekening blijft.

Mishandeling met zwaar lichamelijk letsel tot gevolg. De rechtbank oordeelt dat de daders (ook) aansprakelijk zijn ex artikel 6:166 BW. Er is sprake van blijvende beperkingen ten aanzien van huishoudelijke en recreatieve activiteiten en de zelfwerkzaamheid. Beroep op eigen schuld slaagt niet. De verschillende gevorderde schadeposten, waaronder kosten voor huishoudelijke hulp worden door de rechtbank gedeeltelijk toegewezen.

Deelgeschil. Ongeval tussen voetganger en automobilist. Het verzoek van de voetganger dat de verzekeraar moet meewerken aan een expertise door een revalidatiearts en een expertise door een verzekeringsgeneeskundige wijst de rechtbank af, omdat het verzoek in dit geval onvoldoende kan bijdragen aan de totstandkoming van een vaststellingsovereenkomst. Een onafhankelijk deskundigenbericht op de voet van artikel 202 Rv biedt een betere basis voor het bereiken van een vaststellingsovereenkomst. Kostenbegroting.