Verdachte wordt veroordeeld wegens inbraak en diefstal. Vijf benadeelden voegen zich met hun vordering in het strafproces. Slechts de vordering van een van de benadeelden tot vergoeding van materiële schade wordt door de rechtbank toegewezen; de andere benadeelden worden in hun vorderingen niet-ontvankelijk verklaard.

In dit eindvonnis wordt Achmea veroordeeld de door de deskundige berekende schade van eiseres aan eiseres te betalen. De rechtbank passeert de stelling van Achmea dat sprake is van een door haar betaald voorschot, nu zij voldoende gelegenheid heeft gehad om daarvan opgave te doen aan de deskundige, en een nadere uitlating daarover en de kans dat opnieuw moet worden gerekend verdraagt zich niet met de eisen van een goede procesorde.

Is de schade van X mede een gevolg van een omstandigheid die hem kan worden toegerekend, namelijk het niet-dragen van de heupgordel ten tijde van het ongeval in de auto, en zo ja, dient zijn schade daarom deels voor eigen rekening te komen?

Verdachte wordt veroordeeld voor drie levensbedreigingen, poging tot zware mishandeling en meerdere diefstallen. Twee benadeelden voegen zich in het strafproces. Hun vorderingen worden deels toegewezen en voor het overige niet-ontvankelijk verklaard.

In deze zaak ligt de vraag voor of de aansprakelijkheidsverzekeraar (Centramed) is gehouden tot afgifte van het advies van zijn medisch adviseur aan de benadeelde op grond van de Wbp. Het hof oordeelt dat het verzoek van benadeelde aan de rechtbank om de verzekeraar hiertoe te bevelen in deze zaak niet tijdig is gedaan, en overweegt in meer algemene zin – hier ten overvloede – dat de medische analyse niet onder het beschermingsbereik van de Wbp valt.

Benadeelde rijdt met een elektrische rolstoel vanaf de weg achteruit het trottoir op, waarna de rolstoel kantelt en zij uit haar rolstoel valt. Haar vordering jegens de gemeente wordt afgewezen, nu er naar het oordeel van het hof geen sprake is van een gebrek aan de openbare weg of de weguitrusting en/of een gevaarzettende situatie.

Een meisje van zes jaar wordt aangevallen door een hond en houdt daar enige verwondingen en angstgevoelens aan over. Haar moeder spreekt de bezitter van de hond aan op grond van artikel 6:179 BW (subsidiair artikel 6:162 BW) voor vergoeding van de materiële en immateriële schade. Het gevorderde, of althans een aanzienlijk deel daarvan, wordt door de kantonrechter toegewezen, waartegen de bezitter van de hond opkomt in hoger beroep. Centraal staat de waardering van het bewijs.

Een automobiliste rijdt – uit stilstand – weg van een parkeerplaats en komt in botsing met een van achteren naderende, veel te hard rijdende motor. De rechtbank oordeelt dat de (verzekeraar van de) automobiliste aansprakelijk kan worden gehouden, maar vermindert de aanspraak van de motorbestuurder wegens eigen schuld tot 25%.

In dit deelgeschil gaat het om buitengerechtelijke kosten van rechtsbijstand, buitengerechtelijke kosten van medisch advies, schade wegens studievertraging, een voorschot op de schadevergoeding en de proceskosten.

De rechtbank acht de Staat aansprakelijk voor een verkrachting door Nederlandse militairen in Nederlands-Indië in 1949 op grond van artikel 1403 BW (oud). De door eiseres gevorderde vergoeding van immateriële schade, waarvan de hoogte naar huidige maatstaven wordt begroot, wordt toegewezen tot een bedrag van € 7.500.